⛔️ مارپیچ سکوت! 📝 یعقوب ربیعی 💠 در تحلیل صحبت های نویسنده فیلم نمور شاید بتوان گفت که 4 عامل دسترسی به شبکه‌های مجازی و داشتن تریبون مجانی، رانت حاصل از حضور در محافل سیاسی و گعده‌های انتخاباتی، عدم نظارت‌های کافی و مهم‌تر از همه شکل‌گیری اعتمادبه‌نفس کاذب به دلیل لایک ها و فالوئرها، باعث می‌شود که یک سلبریتی خود را نماینده اکثریت جامعه تصور نموده که به زعم خودش وظیفه دارد به هر اتفاقی واکنش نشان داده و حتی در خصوص یک حکم شرعی فتوا دهد. این آغاز فرآیند مارپیچ سکوت به گفته الیزابت نوئل نئومان است. 🔰 در این مارپیچ سکوت، چادر پوشیدن یک هنرمند، دفاع از مدافعان حرم، سفر زیارتی مانند اربعین و امثالهم با انگشت اتهام‌هایی مانند ریاکاری و غیره مواجه گردیده و تخریب می‌شود و آنچه ضریب پیداکرده و تقویت می‌شود، رفتار و عملکرد چهره‌هایی است که نه نوع جهان‌بینی‌شان، نه فرهنگ، و نه وضعیتِ معیشت شان، با ساختار حاکمیتی و آحاد جامعه همخوانی ندارد و اساساً چنین چهره‌هایی صلاحیت الگو شدن و سخن گفتن در عرصه‌های مختلف زندگی مردم را ندارند. 🔰 اما اگر آسیب شناسی و مسئله یابی نشود غلبه این رویکرد، خطری است که در آینده موجب استیلای این سبک زندگی بر فضای عمومی جامعه خواهد شد. تجربه می گوید نگاه قهری و سلبی در این حوزه ممکن است با جواب عکس مواجه شود؛ امروز این وظیفه برای مسئولین دغدغه‌مند است که بگویند راهکار ایجابی شان برای این سلبریتی سازی و سلبریتی زدگی چیست؟ @jahaade_kabir