◀️چهار احتمال برای لکنت زبان دولت
🔰چرا دست و پای دولت فعال‌تر از زبانش است؟ (۱)
⭕️«جامعه کوتاه‌مدت» یا «جامعه کلنگی» جامعه‌ای است که ثبات و آینده‌نگری ندارد، فاقد الگو و روند است؛ از گذشته درس نمی‌گیرد، انباشت تجربه برایش مفهومی ندارد و مرتباً در حال آغاز از نقطه صفر است. یکی از توصیفات جامعه ایرانی، فارغ از شماره دولت‌هایی که سر کار آورده و صرف نظر از الگوهای ادعایی حکمرانی، یک جامعه کوتاه‌مدت است. با این نگاه، موضوع اساساً گرانی کالاهای اساسی و کمیاب شدن یکی دو قلم کالا، حذف یا ادامه ارز ترجیحی نیست؛ بحث بر سر این است که دولت باید بپذیرد به‌رغم تغییرات سیاسی نو به نو، تغییرات اجتماعی چندان آشکار و سریع نیست و از این روست که تدبیر اجتماعی، اهمیت می‌یابد.
⭕️ این روزها که همه می‌پرسند «چرا دولت با مردم حرف نمی‌زند» و «چرا دولت پیش از تصمیم و اجرا، تبعات و پیامدها را با مردم در میان نمی‌گذارد»، باید پرسید آیا حذف ارز ترجیحی، از حیث اهمیت با سهمیه‌بندی بنزین یا هدفمندسازی یارانه‌ها برابری نمی‌کند؟
شاید بتوان چهار احتمال لکنت زبان دولت به ترتیب قوت را این گونه فهرست کرد:
1️⃣بلد نیست: احتمال اول به شکلی اساسی روی ناکارآمدی رسانه‌ای دست می‌گذارد و تصریح می‌کند فعالیت رسانه‌ای در دوره بحران با فعالیت رسانه‌ای در دوره معمول تفاوت دارد. نمی‌توان مرتباً از دوره دفاع مقدس شاهد مثال آورد و بدان افتخار کرد اما متناسب با دوره غیرجنگی ساز و برگ کرد. «قرارگاه» نباید فقط لفظ باشد، «عملیات» نباید فقط نمایش باشد. دولت سیزدهم باید یاد بگیرد که فعالیت رسانه‌ای آن هم در دوره جنگ اقتصادی و در دورانی که سرمایه اجتماعی رو به کاهش و نزول است، به تولیدپرشمار برنامه و ویدئو نیست، «تخصص»، «تنوع» و «تکرار» لازم است تا تبیین رخ دهد.
2️⃣یکپارچه نیست: احتمال دوم، احتمال نخست را زیر سؤال می‌برد و معتقد است نمی‌توان از قدرت نسبی تیم‌ها و گروه‌های شکل‌دهنده کلیت دولت در روابط عمومی‌ها، سازمان‌ها و نهادها صرف نظر کرد. اما طراحان این احتمال بر این باورند که رقابت و تنازعی در میان ارکان رسمی و اضلاع غیررسمی رسانه‌ای دولت در جریان است که اتفاقاً اگر به روند لکنت و توقف دولت در طرح‌ها و برنامه‌هایی خطیر مانند حذف ارز ترجیحی کمک نکنند، حداقل با حفظ ظاهر و در پاره‌ای اوقات با تشخص‌نمایی، تقصیر را به گردن یکدیگر می‌اندازند.
3️⃣می‌ترسد: دولت در هشت ماه گذشته زیر ضرب مکرر اصلاح‌طلبان بهانه‌جو و همراهان کم‌طاقت بوده است. علاوه بر این، بوروکراسی سنگین، کند و بیمار نهاد دولت، بیش و پیش از آنکه نیروی جهنده و جسور و جهادگر جوانان وارد شده را در کالبد خسته و سنگین دولت تزریق کند، آنان را محتاط، منفعل و درگیر اجرا ساخته و به نوعی محافظه‌کاری و احتیاط انداخته.
4️⃣برایش مهم نیست: خطرناک‌ترین احتمال لکنت زبان دولت این است که دولت خود را ناچار از اعمال سیاست شوک‌درمانی بداند و له شدن عده‌ای زیر چرخ‌های توسعه را طبیعت این شکل از عدالت‌ورزی ببیند که بیشتر به یک کلان‌برنامه تعدیل شباهت دارد. همان که ایران پس از انقلاب در دهه ۷۰ تجربه کرد.
پزشکان و متخصصان می‌گویند افرادی که لکنت زبان دارند، ممکن است هجاها یا کلمات را تکرار کنند اما در انتقال پیام اختلال دارند. از نظر پزشکان، بیشتر آنها طی چند ماه بر این اختلال غلبه می‌کند، به شرط تمرین، برنامه‌ریزی و البته پذیرش. آیا دولت سیزدهم این سه شرط را رعایت خواهد کرد؟
@jahaade_kabir