📜برگی از داستان #استعمار قسمت شصت: نوکیسه‌ها ثروتی که به اروپا رسید، باعث می‌شد بسیاری از مردم عادی هم به زندگی پر از تجمل رو کنند. ظرف‌های نقره ای از لوازم معمولی بسیاری از مردم بود ؛ اما بعضی افراد میزها و صندلی‌هایشان را هم از نقره می‌ساختند. زنهای معمولی خود را با طلا و جواهر بسیار زینت میدادند و ثروتمندان زین و برگ اسب‌هایشان را با پوششی از طلای ناب تزئین میکردند. پرنده‌های نایابی همچون توکا و باقرقره برای رنگین کردن سفره‌ها با قیمت‌هایی گران خریداری می‌شدند و لاک پشت‌های بزرگی که از اقیانوس صید می‌شدند، از گراز کباب شده، گران تر بودند. بسیاری از اشراف افرادی را فقط برای خدمت در کنار میز ناهار استخدام می‌کردند و آن‌ها را میزگردان می‌نامیدند. یک کتاب آشپزی که در سال ۱۶۵۰ میلادی در فرانسه منتشر شد میزناهار را اینگونه توصیف می‌کند:«میهمانان به اندازه یک صندلی از یک دیگر فاصله داشته باشند. دامن سفره از هر چهار طرف میز باید به زمین برسد. غذای مهمانان هشت نوع است. هشتمین غذا می‌تواند مربا، شیرینی‌های حبه ای، پاستیل، بادام سوخته یا شیرینی‌هایی با عطر مشک و عنبر باشد. سرپیشخدمت که شمشیری را به کمرش آویخته، دستور تعویض بشقاب‌ها را برای غذای جدید صادر می‌کند. برای هر غذا باید یک بشقاب و برای دو غذا یک دستمال سفره عوض شود.» سفیر ایتالیا در فرانسه در سال ۱۵۵۷ میلادی در نامه ای به دوستش نوشت:«در مهمان خانه‌های پاریس در برابر پول هر غذایی را برای شما آماده می‌کنند. اگر هوس کنی گوشت کباب شده ققنوس را بخوری پرنده ای - افسانه ای که در آتش می‌سوزد و دوباره از خاکسترش برمی‌خیزد ـ در برابر بیست و پنج سکه برایت آماده میکنند.» اما همه این اتفاقات در زمان بسیار کوتاهی رخ داد. نویسنده ای فرانسوی نوشت: «مردم فقط در نیم قرن گذشته آموختند که چگونه باید غذا بخورند.» اروپایی‌ها با همین اشتهای تحریک شده به سرزمین‌هایی که در شرق و غرب فتح کرده بودند،می‌رفتند. در اندونزی پرخوری آنها باعث تعجب و دشنامگویی مردم شده بود. حتی یک جهانگرد اروپایی نگران نسل حیوانات در سوماترا ۔ یکی از جزایر اصلی اندونزی - شده بود: «در میان مردم اینجا اگر ارباب بزرگی باشید،می‌توانید یک مرغ بریان را بخورید ؛ اما در تمام روز وعده غذایی دیگری نخواهید داشت. ولی مردم میگویند این دو هزار اروپایی که به جزیره آمده اند، به زودی همه گاوها و مرغ‌های اینجا را خواهند خورد.» علاقه فرانسوی‌ها به خوردن غذاهای متنوع به اندازه ای شدید بود که در سال ۱۷۴۶ میلادی یک کتاب آشپزی با نام «آشپز شهرنشین» پرفروش ترین کتاب فرانسه شد و همه کتاب‌های علمی، ادبی، تاریخی و هنری را پشت سرگذاشت. 📚سرگذشت استعمار #مهدی_میرکیایی، ج6ص39 ┏━━ °•🖌•°━━┓ @jahad_tabein ┗━━ °•🖌•°━━┛