ابراهیم رئیسی تنها نام یک فرد نبود. او «نمادِ» پروژه‌ا‌ی بود که از اردیبهشت هزار و چهارصد کلید خورد. نمادِ پروژه‌ی آزاد کردن ایران از غل و زنجیر تحریم‌های آمریکا. نمادِ پایانِ شرطی شدگیِ بازار و معیشت ایرانیان به مواضع واشنگتن و بیانیه‌های خزانه‌داری و اوفکش. نمادِ گرفتنِ تصمیمِ قطعی برای حرکت به سمت خنثی سازی تحریم‌ها به جای انتظار برای احیای موهومی به نام برجام. نمادِ پروژه‌ی پیوستن ایران به بریکس و پیمان شانگهای. نمادِ احیای روابط منطقه‌ای از ترکمنستان و افغانستان تا سعودی و عراق. نماد حضور فعال در آفریقا و آمریکای جنوبی. ازینرو عربده‌های پر از نفرت و کینه‌توزی که علیه نام او در این ساعتها در رسانه‌های غربی و مزدوران فارسی‌زبان‌شان می‌بینید اصلا عجیب نیست، علیه شخص رئیسی هم نیست. کینه آنها علیه ایران است و نقشی که این سالها به عنوان یکی از چند بازیگر اصلی در نظم چندقطبی و پساآمریکایی پیدا کرده. ✍علی علیزاده ┏━━ °•🖌•°━━┓ @jahad_tabein ┗━━ °•🖌•°━━┛