‏جهش تولید با مشارکت مردم یعنی رشدی که توسط چند شرکت بزرگ با حداقل ارتباط پسین و پیشین ایجاد شود، مورد قبول نیست. دوری از خام فروشی و تکمیل و توسعه زنجیره‌های تولید با محدودیت صادرات مواد اولیه و خام و تمرکز بر صادرات با ارزش افزوده بالاتر، از راهکارهای اصلی تحقق این شعار است. ‏کارشناسان اقتصادی بخوبی می‌دانند که اگر اتفاق خاصی در عرصه اقتصاد کشور رخ ندهد و سیاست منسجمی دنبال نشود، ر‌شد اقتصادی 6 درصدی سال 1402 (باستناد فرمایش رئیس جمهور محترم)، قابل تکرار نیست. * رشد سال 1402 را مدیون بخش نفت بودیم و امکان تجدید این رشد نفتی در سال 1403 وجود ندارد. ‏نظام سرمایه داری صدها سال تلاش کرده تا ساختارهای لازم برای پیشبرد اهدافش را ایجاد کند. مثلا برای ایجاد بورس اوراق بهادار که چیزی جز یک بازار نیست، هزاران صفحه مقررات تدوین کردند، ساختارهای حقوقی و نرم‌افزاری گسترده‌ای ایجاد کردند و مدام تکمیلش کردند. با این وجود، هنوز کامل نیست ‏و در بحران‌ها، سوراخ‌های جدید کشف می‌شود. اون‌وقت تا حرف از قالب‌های اقتصادی اسلامی مثل تعاون، مشارکت، انفاق،.. می‌زنیم، در حالی که به لحاظ نظری قابل خدشه نیستند، همان اول می‌گویند "نمی‌شود" چقدر تلاش کردید؟ کدام مقررات را تدوین و کدام ساختار را ایجاد کردید که به "نمی‌شود" رسیدید؟ ✍ دکتر رضا غلامی @jahade_tabien1