🔰 مذاکره و حافظه تاریخی 🔹در زمان بوش پدر که آزادی آمریکایی‌هایی که در لبنان توسط حزب‌الله به گروگان گرفته شده بودند را در دستور کار قرار داده بود؛ بوش با صدور یک بیانیه زیرکانه، خطاب به ایران بیان کرد: «دراین‌باره می‌توان همکاری نشان داد و این همکاری تا مدت‌ها به خاطر آورده می‌شود.» او در بیانیه‌اش تأکید کرده بود: «حسن‌نیت، حسن‌نیت می‌آورد.» اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس‌جمهوری وقت ایران خطاب به آمریکایی‌ها اعلام کرد: «ایران این آمادگی را دارد که با کشورهایی که آمادگی دارند سیاست برخورد مساوی و بدون باج‌خواهی داشته باشند، با اینها کار کند.» 🔹سرانجام، پافشاری ایران اثرگذار می‌شود و مقامات حزب‌الله، ظرف دو ماه و نیم بعد گروگان‌ها را "یکی یکی" آزاد می‌کنند. اما پس از گذشت مدت‌ها نهایتاً آمریکائی‌ها گفتند: «ما گفتیم‌ نشان دادن حسن‌نیت باعث حسن‌نیت متقابل می‌شود‌، ولی نگفتیم اگر ایرانیان گروگان‌ها را آزاد کنند‌، بدون توجه به باقی قضایا‌، به این اقدام پاسخ مطلوب و مساعد می‌دهیم‌.» 🔹در گام بعدی، پس از قتل «احمدشاه مسعود»، فرمانده ائتلاف شمال در ۹ سپتامبر ۲۰۰۱ و حمله طالبان به امریکا، دولت اصلاحات و امریکا نقطه مشترکی را در افغانستان یافتند. با وجود گام های مهمی که دولت خاتمی برداشت اما سید حسین موسویان رایزن و دیپلمات فعال در دولت اصلاحات در این باره در یادداشتی که در المانیتور نوشته چنین بیان می‌کند:‌ «مذاکرات بین ایران و آمریکا حتی بعد از کنفرانس بُن نیز ادامه پیدا کرد. اما ناگهان، به معنای واقع کلمه، بمبی منفجر شد. پرزیدنت بوش تنها چند هفته بعد از کنفرانس بن همه ما را با قرار دادن ایران در «محور شرارت»، طی سخنان سالیانه اش در ژانویه ٢٠٠٢، غرق حیرت کرد. 🔹پس از تلاش های فراوان دولت دوازدهم در موضوع برجام، آقای ظریف در سال 97 و پس از پاره کردن برجام توسط ترامپ گفت: «هیچ توافقی با دولت ایالات متحده آمریکا ارزش جوهری که برایش صرف شده ندارد»؛ امروز اما برخی از همین جریان مجددا دل به مذاکره سپرده اند که باید گفت، آزموده را آزمودن خطاست. ✍🏼 محمد حکیمی ┅┅🔸 جهادگران تبیین بسیج🔸┅┅┄ 🌍 @jahadgarantabyinn