مؤلفه های امنیت اقتصادی(منابع طبیعی و مواد خام) ...... البته در ميان منابع و مواد، مواد غذائي نيز هميشه منبع قدرت عظيمي بوده است. ملتي كه از نظر مواد اوليه خوراكي خود كفا يا تقريباً خودكفا بوده است نسبت به ملتهائي كه خودكفا نبوده‌اند و بايد مواد مذكور را كه در مملكتشان توليد نمي‌شده وارد كنند يا گرسنگي بكشند، از امتياز بزرگي برخوردار بوده است. اين مسئله به ويژه در دوران «جنگ» و «محاصره»، خود را بيشتر نشان مي‌داده است. زيرا دقيقاً يكي از راههاي تضعيف قدرت «حريف» هميشه تعرض به منابع حياتي او و به خطر انداختن راههاي حصول به آن‌ها بوده است. كشورها و لشكرهائي كه معمولاً در طول تاريخ وارد جنگي (خواسته يا ناخواسته) مي‌شدند سعي مي‌كردند كه تا قبل از تمام شدن ذخائر غذائي، از طريق پيروزي سريع، جنگ را به نفع خود تمام كنند و به قول مورگنتا «برخي از جنگ‌ها نيز در طول تاريخ جهت تصرف مناطق توليد مواد غذائي حتي در ماوراء بحار بوده است». بنابراين از همان دوران صدر اسلام معماران مكتب هدايت در اهميت مواد غذائي چيزي مي‌ديدند كه ديگران نمي‌ديدند. خداوند متعال بر اهل مکه به دو چیز منت می نهد: «غذا» و «امنیت» و می فرماید: «الذی اطعمهم من جوع و آمنهم من خوف (همان کس که آن ها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و ناامنی ایمن ساخت).