سازی لذت‌بری و تضعیف خانواده به بهانه محدود نشدن لذت در خانه عادی سازی دوستی و روابط با جنس مخالف حتی برای متاهلین و ترویج بی غیرتی از طریق سریال های خیانت محور و... کم اهمیت جلوه دادن امور خانواده به بهانه کار و مشغله بیرون از خانه ترویج افراط در آزادی همسر و فرزندان و بی تفاوتی نسبت به ایشان؛ و یا ایجاد سوء ظن و شک و گمان افراطی درباره ارتباطات همسر و فرزندان که موجب اختلاق و درگیری می شود برچسب زنی به مردان خانواده دوست به نام «زن ذلیل»، «ترسو» و... ترویج خوش گذرانی های مردانه خارج از خانواده همچون افراط در سفرهای مجردی برای مردان متاهل         با تمرکز بر فرزندان ایجاد مساله «تعارض نظام ارزش‌ها» با عرضه‌ی معیارها و هنجارهایی متفاوت از جامعه اسلامی و سردرگمی ناشی از این مسئله[7] ترویج خانواده گریزی و معرفی «بیرون از خانواده» به عنوان محل رسیدن به آرزو ها و خانواده به عنوان مانع آن ایجاد بی رغبتی نسبت به ازدواج و ترویج «باهم ‌بودن‌های غیرمسئولیت‌آور»، ترویج ازدواج های غیر رسمی و دوستی های خارج از چارچوب معرفی، برجسته سازی و الگوسازی از برخی هنرمندان تازه کار که مطابق سبک زندگی غربی به خانواده نگاه می کنند؛ مثلاً در برنامه «کوک» و «آپارات» شبکه بی بی سی فارسی تقبیح ازدواج زود هنگام و تشویق به تاخیر انداختن در ازدواج به بهانه های گوناگون دشوارسازی ازدواج با ترویج تجملگرایی و آداب و رسوم بلا وجه و... ترویج زندگی مجردی با محوریت آزادی و عدم محدودیت، لذت و تفریح؛ نمایش زندگی خانواده با محوریت عدم آزادی و قید و بند و عدم لذت عادی نشان دادن روابط نزدیک دختر و پسر ظاهراً بدون دخالت افکار و مسائل جنسی و برچسب زنی به افراد مقید به حفظ حریم محرم و نامحرم، به عنوان افرادی که توان کنترل خود را ندارند قبح زدایی از طلاق با ترویج بدعت هایی همچون جشن طلاق توجیه و ترویج همجنس گرایی قبح زدایی از بارداری نامشروع و عمل سقط جنین؛ عادی جلوه دادن سقط جنین برای دختران قبل از ازدواج به عنوان راه حلی طبیعی برای رفع دلهره های احتمالی در روابط جنسی دختر و پسر بی اهمیت جلوه دادن احترام به والدین و ترویج بی احترامی و عدم اطاعت از والدین عادی سازی هوس بازی، شراب خواری، رقص و پارتی بی اعتنایی به حجاب و بی معنی کردن مفهوم محرم و نامحرم تحریک حس کنجکاوی و ایجاد تمایلات غریزی برای ورود زود هنگام به مسائل جنسی سوق دادن زودرس نوجوان به سوی زندگی بزرگسالی و ایجاد عقده های روانی و شکل گیری ناقص شخصیت نوجوان باشد.[8]   رسانه های جمعی مهمترین ابزار دشمن در این جنگ نرم علیه خانواده هستند که در این میان شبکه های ماهواره ای و فیلم ها و سریال های نقش برجسته تری دارند. از میان حدود 160 شبکه فارسی زبان، برخی از شبکه ها مانند بی‌بی‌سی فارسی، من‌و‌تو، جِم و فارسی1 شهرت و تاثیرگذاری بیشتری دارند.   دشمن می خواهد مفهوم خانواده را ویران کند زیرا تضعیف عنصر خانواده در افراد و جامعه، سبب تضعیف رکن رکین هویت و شخصیت افراد و سرگرمی به امور کم اهمیت و مبتذل شده و این امر، نفوذ و رخنه فرهنگی و نهایتاً عملیات «تغییر» را میسر می سازد.   در گزارش سال 2015 کمیسیون دیپلماسی عمومی آمریکا(ACPD)، بودجه ای یک میلیارد و 833 میلیون دلاری برای «دیپلماسی عمومی» یا به تعبیر صحیح «جنگ نرم» علیه ایران و دیگرکشورهای جهان در نظر گرفته شده و بخشی از آن برای تغییر ارزش‌ها و سبک زندگی در ایران اختصاص یافته است که این امر را با اتکا بر پخش رادیویی، تلویزیونی، ماهواره‌ای، وب‌سایت، وبلاگ و رسانه‌های اجتماعی انجام می‌دهد. در این گزارش در مورد دیپلماسی عمومی و برنامه‌های رسانه‌ای (پخش تلویزیونی و ماهوا‌ره‌ای) در سطح بین‌المللی، نحوه چگونگی اختصاص بودجه یک میلیارد و 833 میلیون دلاری ارائه شده است و دیپلماسی عمومی شورای مدیران بنگاه سخن‌پراکنی آمریکا (Broadcasting Board of Governors) و وزارت خارجه شامل برنامه‌های تبادل امور فرهنگی و شورای آموزش به صورت جزء به جزء بیان شده است.  بخشی از این گزارش به ایران مربوط می‌شود؛ جایی که تمرکز آمریکایی‌ها بر روی تغییر ارزش‌ها و سبک زندگی مردم ایران (جنگ نرم) استوار شده است. طبق گزارش «کمیسیون مشورتی دیپلماسی عمومی آمریکا»، سه شبکه رادیویی-تلویزیونی این وظیفه مهم و استراتژیک را بر عهده دارند: بخش فارسی صدای آمریکا با بودجه مالی ۱۵ میلیون و ۱۳۳ هزار دلاری، «رادیو فردا» با  بودجه مالی 6 میلیون و 967 هزار دلاری، بخش آذری زبان صدای آمریکا با بودجه سالانه 646 هزار دلاری.[9] همچنین شورای مدیران بنگاه سخن‌پراکنی آمریکا (BBG)، طی گزارشی، در بودجه پیشنهادی سال 2016، برای تلویزیون صدای آمریکا مبلغ 13.674 میلیون دلار و برای رادیو فردا 7.454 میلیون دلار را ارائه کرده است. در بخشی از این گزارش برنامه‌هایی به منظور افزایش مخاطبان ایرانی، برای ص