واما بعد⬇️⬇️ اهمیت دعا و کثرت دعا در ماه رمضان یکی از آداب ماه رمضان دعا کردن است. رسول اکرم(صلوات الله علیه) فرمودند: خدایا! این ماه،‌ ماه توست و آن ماهی‌ست که در آن به دعا کردن امر فرمودی، و تضمین کردی به اجابت دعا و فرمودی: و هنگامی‌که بندگانم از تو دربارۀ من سؤال کردند بگو: من نزدیک هستم! و دعای دعا کننده را به هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم. (بقره:۱۸۶) رسول خدا(صلوات الله علیه) در حدیثی دیگر فرمودند: کسی‌که در ماه رمضان خدا را یاد می‌کند مورد مغفرت خداست؛ و کسی‌که در این ماه درخواست می‌کند او را ناامید نمی‌کنند. در فرمایشی دیگر نیز فرمودند: خداوند در هر شب از ماه رمضان می‌فرماید: به عزت و جلالم قسم، به فرشتگانم فرمان دادم كه درهاى آسمان‌هايم را به روى دعاكنندگان از بندگان و كنيزانم بگشايند. پس، چه شده كه بندۀ غافلم را می‌بينم که از من غفلت كرده است؟ كِى از من خواسته كه نداده‌ام؟ كِى صدايم كرده كه پاسخ نداده‌ام؟ کِى به من نزديک شده كه دورش كرده‌ام؟ كِى از من گريخته كه صدايش نكرده‌ام؟ كِى به سوى من بازگشته كه قبولش نكرده‌ام؟ پس دعا و کثرت دعا در ماه رمضان بسیار اهمیت دارد. اینکه شما حاجت خود را بخواهید درخواست و سؤال خودتان است؛ اما دعا، خواستۀ خداوند است. تفاوت دعا با درخواست‌های ما این است که دعا، مأثور است و آن چیزی را که ما می‌گوییم زبان حال خودمان است. ادامۀ بحث انسان از نگاه قرآن هر انسانی باید به ارزش خودش آگاه شود و بداند که خداوند متعال چه جایگاهی در نظام خلقت برای او قرار داده است. حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) فرمودند: کسی‌که ارزش خودش را نداند، هلاک شده است. من سه قطعه را برای شما بیان می‌کنم؛ که مربوط به کسانی‌ست که برخی از آن‌ها به ارزش خود آگاه بودند و برخی هم ارزش خودشان را نمی‌دانستند و فرصت‌سوزی کردند. قطعۀ اول: پیامب(صل الله علیه) خادمی به نام ربیعة‌بن‌کعب داشتند. روزی به او فرمودند: تو سال‌هاست که برای من کار می‌کنی. از من درخواستی بنما؟ ربیعة بعد از یک روز فکر کردن آمد و به حضرت گفت: می‌خواهم در بهشت با شما باشم. پیامبر(صلوات الله علیه) هم به او فرمودند: زیاد سجده کن! ربیعه! بعد از من فتنه‌ای به پا می‌شود. تو در آن زمان، ملازم حضرت علی(علیه السلام) باش و از او جدا نشو. یعنی سجده به تنهایی کارایی ندارد. بلکه باید در مسیر امامت قرار بگیرد تا مؤثر واقع شود. قطعۀ‌ دوم: خداوند به یک پیامبری وحی کرد که پیرمردی نزد تو می‌آید. به او بشارت بده که سه دعای مستجاب نزد ما دارد. پیرمرد آمد و وقتی آن بشارت به او گفته شد، درخواست زیبایی همسر خود را کرد. همسر او، پس از زیبایی به او خیانت کرد؛ و آن مرد در دومین دعا در خواست کرد که او تبدیل به سگ شود. این خواسته نیز اجابت شد. فرزندان این مرد از او خواهش کردند که مادرشان را به حالت اول بازگرداند. و او نیز چنین خواست، و اجابت شد! یقین داشته باشید که هر کدام از ما حداقل یک دعای مستجاب داریم. شما در این دعای مستجاب، چه خواسته‌ای را مطرح خواهید کرد؟ چون جنس خواستۀ هر کس، بیانگر مقدار ارزشی‌ست که برای خودش قائل است. امام صادق(علیه السلا) فرمودند: هركس همّتش صرف چيزى شود كه وارد شكمش می‌شود، ارزشش به اندازۀ همان چيزى‌ست كه از شكمش بيرون می‌آيد! خوردن در سلوک ذاتا ناپسند است. چون «طیّب» را تبدیل به «غیر طیّب» می‌کند. روایت فوق‌الذکر چه روایت باشد و چه تمثیل، تفاوتی نمی‌کند. چون موعظۀ بسیار مهمی در آن وجود دارد. قطعۀ سوم: شخصی خدمت رسول خدا(صلوات الله علیه) آمد و گفت: من یک خواسته‌ای دارم. یک شتر همراه با مقداری پول می‌خواهم. حضرت اجابت کردند و فرمودند: کاش همت او به اندازۀ‌ همت پیرزن بنی‌اسراییل بود (که نشان دادن قبر حضرت یوسف(صل الله) به حضرت موسی(صل الله) را، مشروط به همنشینی با موسی در بهشت کرد) آن وقت در این فرصت طلایی که به من و شما داده‌اند چه خواسته‌ای باید از امام زمان(عجل الله تعالی) داشته باشیم؟ ما اگر بخواهیم بهترین درخواست را از ایشان داشته باشیم، ابتدا باید خودمان را بشناسیم؛ و آن وقت در سطح ارزشی خودمان از ایشان مطالبه داشته باشیم. ما باید به ارزش خودمان آگاه باشیم. ربیعه و آن پیرزن بنی اسراییل به ارزش خودشان آگاه بودند. خداوند در حدیث قدسی فرمود: ای انسان! من همه چیز را برای تو خلق کردم، و تو را نیز برای خودم. این توحید خداوند متعال است. ادامه مطلب⬇️⬇️