امروز اتفاق مهم و تاریخی در کشور افتاده و مردمانی از «سرزمین پارس» گامی دیگر در راستای رسیدن به دانش با ماهواره «ثریا» برداشتند تا کلام نورانی رسول خدا «ص» در مورد ساکنان این آب و خاک به عینه تعبیر شود. این رویدادی مهم و تاریخی است که کشوری مستقل و با اراده کامل و با تکیه بر دانش جوانان خود و پس از کلی آزمون و خطا، اخلال و اختلال، کم‌کاری و بی‌خیالی برخی‌ها بتواند ماهواره‌ای را در ارتفع 750 کیلومتری زمین ترزیق کنند. دلایل برای زیادی برای اهمیت این اتفاق وجود دارد؛ شاید به اندازه‌ای که غربی‌ها نمی‌خواهند علم و دانش به دیگر کشورها منتقل شده و اساس ثروت و قدرت در دست خودشان باشد، این اقدام ایران در کنار توسعه فنآوری هسته‌ای بخشی مسیر مبارزانی مردم ایران برای رسیدن به استقلال واقعی است. رسیدن به مدار 750 کیلومتری در حالی که تلاش‌های چندباره برای دشت ارتفاع 530 کیلومتری همواره با شکست روبه‌رو می‌شد، اعتماد به نفس خوبی به نخبگان، طراحان، صنعتگران و مهمتر از همه، مدیران کشور می‌دهد که در صورت تمرین و تکرار و کشیدن مرارت‌های بسیار بدون شک در نهایت توفیق رفیق آن‌ها خواهد شد. در این مسیر ناامیدی یک سم مهلک است؛ امریکا و شوروی برای اینکه فضایی شوند آنقدر خراب کردند و کشته دادند، آن قدر هزینه‌های هنگفت کردند که باورش سخت است اما چون می‌دانستند که قرار است چه چیزی به دست بیاورند کوتاه نیامدند. هزینه‌های ما به اندازه یک هزارم هزینه‌ای که این دو کشور ابرقدرت کردند هم نیست، اما سمت و ساحت پیشرفت کشورمان در همین بردار قرار دارد و می‌توان نسبت به آن امیدوار بود. بنابراین تا زمانی که مدارهای بالاتر و مطمئن‌تر به دست نیامده و منظومه ماهواره‌ای کشور در فضای بیرونی کره خاکی به حرکت منظم خود نپرداخته، باید از این طرح‌ها حمایت کرد. هر چه روی علم و دانش سرمایه‌گذاری شود، کم است.