🌹🌹🍃🌹🌹🍃🌹🌹🍃🌹🌹🍃 ♦️رعایت احترام والدین؛ چون از نیکى به والدین و اداى حقوق ایشان رعایت ادب و احترام در مصاحبت است امورى در روایت اهل بیت رسیده که باید در معاشرت با ایشان رعایت شود که به بعضى اشاره مى شود: 💠١-هرگاه صداى والدین مى زند، آنها را به نام نخواند بلکه لقب یا کنیۀ ایشان را ذکر کند، یا بگوید بابا، آقا، خانم و مانند اینها. 💠٢-جلو آنها راه نرود و پیش از ایشان ننشیند. 💠٣-قبل از آنها شروع به خوردن طعام ننماید. حضرت سجّاد با مادر خود هم خوراک نمى شد و مى فرمود مى ترسم براى لقمه اى دست دراز کنم که مادرم قصد آن را داشته پس به این عمل رعایت حرمت و ادب او را ترک کرده باشم. 💠۴-در مجلس روى خود را از ایشان برنگرداند. 💠۵-در سخن گفتن صداى خود را بلندتر از ایشان نکند. 💠۶-دست خود را بالاى دست آنها قرار ندهد. 💠٧-کارى نکند که مردم پدر یا مادرش را بد بگویند و سبّ و لعن نمایند مثل اینکه پدر کسى را سبّ کند که او هم برگردد پدرش را دشنام گوید. 💠 ۸-مرویست که حضرت سجّاد پسرى را دیدند که در راه رفتن تکیّه به دست پدر نموده پس آن حضرت بر آن پسر غضبناک شده تا آخر عمرش با او سخن نفرمود. 🔆ناگفته نماند آنچه گفته شد از وجوب نیکی به والدین، قدر مسلّم آن نیکی است که در ترکش والدین رنجیده خاطر مى شوند، مانند اینکه نفقه آنها را ابتدا ندهد تا ناچار شوند مطالبه کنند، آنگاه بدهد، چون این مسامحه موجب رنجش آنها مى شود؛ واجب است پیش از مطالبه کردن به آنها برساند. و مانند اینکه در مجلس ضیافت خود به آنها اعتنا نکند و دعوت ننماید،چون رنجیده مى شوند ترک این نیکی حرام است و همچنین در موارد تحفه و هدیه دادن. و امّا ترک کردن نیکی که آنها را نرنجاند حرمت آن معلوم نیست. 🔆و نیز آنچه گفته شد از لزوم اکرام و احترام آنها قدر مسلّم آن اکرامى است که ترک آن موجب آزار و رنجش آنها شود مانند اینکه براى اهانت و خوار کردن والدین پشت به آنها کند، صداى خود را بلندتر از صداى آنها نماید، جلو آنها راه رود البته تمام آنها حرام است لیکن ترک بعضى از موارد اکرام بدون قصد اهانت بطورى که موجب رنجش آنها نشود حرمت آن معلوم نیست، بلکه پاره اى از موارد اکرام والدین از مستحبّات شمرده شده است. 🌹🌹🍃🌹🌹🍃🌹🌹🍃🌹🌹🍃 @gonahanekabireh