اکنون دو مسئله دیگر وجود دارد: اول. حملات اکثرا حالت واکنشی داشته و متناسب با اهدافی است که دشمن هدف قرار می‌دهد. البته توانایی چشم در برابر چشم و هدف قرار دادن عین به عین اهداف به شدت در خور تحسین است اما این باعث می شود که انتخاب هدف تهاجم، در دست دشمن باشد. آنها روز اول اکثرا اماکن نظامی، هسته ای و منازل فرماندهان را هدف قرار دادند. در روز دوم به سمت برخی زیرساخت ها و مراکز علمی و تحقیقاتی رفتند و در روز سوم بر اماکن امنیتی تمرکز داشتند. باید جریان اهداف توسط ما مشخص شود. دوم. مشخصاً دشمن در حملات خود از یک 3 ضلعی شامل حرکات تروریستی درونی، تهاجمات بیرونی و عملیات های روانی بهره می گیرد. حملات ما نیز باید در کنار سایر عوامل قرار گرفته و تاثیرگذاری را بالا ببرد. متاسفانه بزرگترین مشکل نیز در همین سیاست سانسور دشمن است. بارها محل تجمعات رده بالای آنها هدف قرار گرفته، از مراکز تحقیقاتی‌شان جسد جسد بیرون کشیدند ولی همه چیز را سانسور می کنند.