🔰 آرامش در غذا خوردن و حضور قلب در نماز یکی از رفقای معلم می‌‌گفت: من در مدرسه، معلم علوم دینی بودم؛ اما هرچه می‌خواستم به بچه‌ها بگویم که موقع نماز حضور قلب داشته باشید، می‌دیدم وقتی خودم حضور قلب ندارم، چگونه به بچه‌ها بگویم؟! لذا نمی‌گفتم. من خدمت یکی از اساتید می‌رسیدم. در حاشیه یکی از جلسات، خصوصی رفتم خدمت ایشان و گفتم: آقا من حضور قلب در نماز ندارم، به نظر شما چه‌کار کنم؟ ایشان یک تأملی کرد و گفت: شما چطوری غذا می‌خوری؟ گفتم: آقا چون من خیلی کارم زیاد است، تندتند سر سفره چیزی می‌خورم و بلند می‌شوم. ایشان گفت: شما برای یک اربعین، بنا را بگذار که سر سفره آرام غذا بخوری! گفتم: چطوری با آرامش غذا بخورم؟! گفت: مثلاً هر لقمه‌ای را سعی کن سی بار بجوی! می‌گفت: تعجب کردم که آخر چه رابطه‌‌ای وجود دارد بین حضور قلب در نماز و اینکه انسان هر لقمه را سی بار بجود! ولی به حساب احترامی که به ایشان داشتم، گفتم چشم. به یک اربعینی که ایشان دستور داده بود عمل کردم. کم‌کم دیگر ملکه‌ام شد و سر سفره با آرامش غذا می‌خوردم. بعد از چند ماه، خدمت ایشان رسیدم و یادم هم نبود که این دستور را گفته‌اند. نشستیم و ایشان مثل همیشه نصایح خودش را فرمود. موقع خداحافظی گفتند: حضور قلبت در نماز چطور است؟ می‌گفت من یکباره چون متفتن شدم، تأمل کردم و دیدم حضور قلب بیشتری در نماز دارم! گفتم که آقا! خیلی خوب شده. گفت: آن که بهت گفتم را ادامه بده! ببینید! یک آرامش در کنار سفره، به‌خصوص هنگام گرسنگی، چقدر آثار دارد! در امور عبادی، در رفتار اجتماعی، حتی در رابطه با همسر. این را ما دست کم نگیریم! @jelvehnooralavi