می‌دانم که این سوالات، برخی دوستان را خواهد آزرد و مرا به سخت‌گیری و جمود متهم خواهند کرد، ولی اجازه دهید ضمن احترام و تقدیر از این برادران، کمی آزادانه به این مسائل بنیادین هم بیندیشیم. این عدم تبیّن و ابهام‌های اساسی در موضوع #زن ، باعث این هرج‌ومرج فکری و عملی شده است. ما با عقب‌نشینی در موضوع زن در برابر تمدن غرب، حاضر نیستیم به‌صراحت فریاد بزنیم که بزرگ‌ترین هنر زن، در حوزه‌های تخصصی زن تعریف می‌شود؛ عرصه‌هایی که مردان غالباً توان اداره‌ی آن را ندارند. و این، به معنی عدم ورود زنان در اجتماع و سیاست و فرهنگ و علم نیست. ولی مزیت‌های اصلی زن، در عرصه‌های زنانه است نه در حوزه‌های مشترک. موفقیت زن اولاً در همسری و مادریِ موفق اوست، و سپس دیگر نقش‌ها. ما بنا بر این اصل، باید راهبرد معرفی همسران و مادران نمونه به عنوان زنان موفق را دنبال کنیم، و آن‌گاه دختران و زنان را به این جایگاه رفیع تشویق کنیم. از این بحث مبنایی که بگذریم، فاطمه معتمدآریا را در این تصویر گنجاندن چه معنایی دارد؟ بگذارید لااقل چند هفته از کشف حجاب علنی او و افاضاتش در کنایه به نظام بگذرد. بعید می‌دانم طراحان این نما، حاضر باشند فرزندانشان را با زندگی فروغ فرخ‌زاد آشنا کنند. برخی از این هنرمندان که تصویرشان آمده، فراتر از منافع شخصی، چه بهره‌ای به ایران و اسلام رسانده‌اند؟ #الگو باید کسی باشد که پای از خود فراتر گذارد و برای حفظ آرمانی- دینی یا ملی- در برابر اهریمنی ایستاده باشد. دغدغه‌ی شما را می‌فهمم که می‌خواهید همه‌ی اقشار کشور در ارائه‌ی تصویر زن ایرانی سهیم باشند، ولی در یک نقطه با شما اختلاف دارم. مردم این کشور از اقشار مختلف و با سلایق گوناگون، به فرهنگ اسلامی علاقه‌مندند. نمایندگی از همه‌ی اقشار به معنی در هم آمیختن معتقد و بی‌اعتقاد نیست. روشن‌تر بگویم: شهدای این انقلاب، از اقشار مختلف، از طبقات مختلف، از اقوام مختلف، از ادیان و مذاهب مختلف و حتی از ملیت‌های مختلف بودند. نباید شهدا و خانواده‌های شهیدپرور را گروهی از مردم در برابر دیگر اقشار دانست. شهدا در متن این جامعه و در میان این مردم منتشر بودند و سرامدان آنان در هر قشری. آیا باید برای معرفی الگوی #زن_ایرانی، زنان شهیده و مجاهده را در گوشه‌ای نهاد و پرکردن تصویر پرافتخار زنان ایرانی از زنان مجاهده را به معنی نادیده‌گرفتن دیگر اقشار دانست. ما هفت‌هزار بانوی شهید داریم. آیا باید جملگی این فرشتگان را به جرم ناشناخته بودن، فراموش کرد؟ ما بیش از دویست‌هزار شهید داریم، آیا مادران و همسران این اسطوره‌ها که بسیاری‌شان شهادت را از دامان پاک آن شیرزنان داشتند، باید از تابلوی پرافتخار زن ایرانی حذف شوند؟ آیا جز دو سه نمونه، نباید از عالمان و عارفان فراوان زن کسی را بشناسانیم؟ آیا خدیجه ثقفی- همسر و همراه همیشگی امام خمینی و مادر علامه سید مصطفی و آقا سید احمد- و زنی فرهیخته چون مادر امام خامنه‌ای تنها به جرم زنانه‌زیستن و مزیت اجتماعی نداشتن، باید الگو نباشند؟ آیا این ظلم به زن و توهین به جایگاه او نیست؟ (از بحث درباره‌ی بی‌بی مریم هم فعلاً می‌گذرم) در پایان: صراحت انقلابی نیروی پیش‌برنده‌ی ما به سوی تمدن اسلامی است و منافاتی با لطافت هنری ندارد. این التقاط بی‌مبنا، نه‌تنها تبیین نیست، بلکه ابهام می‌افزاید. دختران ما و حتی پسرانمان، خواهند پرسید آخر حجاب لازم است یا نه؟ اگر خوب و لازم است، پس چرا تصویر زن ایرانی که توسط هنرمندان انقلابی ترسیم می‌شود، این چنین است؟ ... باز هم از این برادران تشکر می‌کنم. https://eitaa.com/jorenush/217