📔 #نحو 🔖 مبحث حال ✳️ اصل در ذوالحال معرفه بودن است: ✳️در شش مورد نکره بودن آن جایز است: 1⃣ هرگاه ذوالحال از حال موخّر گردد؛ مانند: موحشاً طللٌ که طلل نکره و موخر است. 2⃣ ذوالحال به وسیله وصف تخصیص یابد؛ مانند: ولما جاءهم کتاب من عندالله مصدق لما معهم که من عندالله نعت برای مصدق است و کتاب حال می باشد. 3⃣ ذوالحال به وسیله، اضافه تخصیص یابد؛ مانند: فی اربعه ایام سواء للسائلین که سواء حال و اربعه ذوالحال است ولی اضافه شده به ایام تخصیص خورده است. 4⃣ هر گاه ذوالحال بعد از نفی عنوان شود؛ مانند: و ما اهلکنا من قریه الا و لها کتاب معلوم که قریه ذوالحال و بعد از نفی است. 5⃣ هرگاه ذوالحال بعد از نهی واقع شود؛ مانند: لا یبغ امرو علی امریء مستشهلا که امرو ذوالحال است که بعد از لایبغ واقع شده است. 6⃣ ذوالحال بعد از استفهام قرار گیرد؛ مانند: هل حمّ عیش باقیا که باقیا حال و عیش ذوالحال است که بعد از هل استفهام قرار گرفته است. 🏷 منبع: مغنی الادیب 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/1651507263Cecd96305d7