🌓 فلسفه عزاداری؛ ساده اما منطقی 🔹یادداشت روز 🔸روز عاشورایی، مرحوم شیخ مرتضی انصاری جلوی در ورودی صحن مطهر امیرالمؤمنین ع ایستاده بود و از دسته جات سینه زنی استقبال می کرد و در کنار او، أفندی که از طرف حکومت عثمانی حاکم عراق بود، ایستاده بود. 🔸أفندی از شیخ انصاری پرسید ای شیخ، ما هم قبول داریم که حسین بن علی ع مظلوم شهید شده و یزید انسان پست و خونخواری بود و ما هم در عزای آن بزگوار غمگین هستیم، اما پرسش من این است که این مراسم یعنی چه؟ سینه زنی، زنجیرزنی، دسته راه انداختن، گِل به سر مالیدن اینها چه هدفی را دنبال می کنند؟! 🔸مرحوم شیخ انصاری فرمودند سِرّ مطلب این است که ما شیعیان یک بار سرمان کلاه رفت و با این مراسم تلاش می کنیم دوباره چنین نشود. 🔺أفندی پرسید یعنی چه؟! 🔸شیخ انصاری فرمود در جریان غدیر، پیامبر ص در برابر صد هزار نفر، علی ع را با صراحت به وصایت خود برگزید و شما انکار کردید و گفتید غدیر نبوده یا اگر بوده چیز مهمی نبوده است، فقط سفارش به دوستی با علی ع بوده است. 🔸اشکال از ما بود که ما عید غدیر خم را با سر و صدا و شعار، بزرگ نداشتیم و این چنین شد؛ ترسیدیم که اگر عاشورا را هم بزرگ نشماریم و با شعار و تظاهر برگزار نکنیم، شما انکار کنید و بگویید اصلا حسین شهید نشد یا حسین را راهزنان میان راه کشتند و یزید انسان با تقوایی است!!! 📘منبع: صد نکته از هزاران، آیت الله حاج شیخ علی رضائی تهرانی 🌍 پايگاه نقد و تبیین🔻 https://eitaa.com/jtabiin •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•