حدیثی که جگر محب امیر المؤمنین علیه السلام را خُنَک می‌کند: 💠 فلسفه‌ی خلقت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیهما‌السلام از زبان پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله: ✅ وَ اللَّهِ یَا عَلِیُّ! مَا خُلِقْتَ إِلَّا لِیُعْبَدَ رَبُّکَ. ...وَ لَنْ یَهْتَدِیَ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَنْ لَمْ یَهْتَدِ إِلَیْکَ وَ إِلَی وَلَایَتِکَ وَ هُوَ قَوْلُ رَبِّی عَزَّوَجَلَّ «وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی (طه:۸۲)» یَعْنِی إِلَی وَلَایَتِک. ⬅ به خدا سوگند یا علی! تو آفریده نشده‌ای، مگر برای اینکه پروردگارت پرستیده شود. و راهی به خدا ندارد، کسی که به تو و ولایتت هدایت نشده است و این سخن خود پروردگار عزّ و جلّ است که فرموده: «به راستی که من بسیار آمرزنده‌ام، تنها برای کسی که توبه کند، ایمان آورد، عمل صالح انجام دهد و پس از آن هدایت هم بشود» یعنی [بعد از توبه از شرک و ایمان به وحدانیت خدا و نبوت من و انجام اعمال صالح (از واجب و مستحب و ترک حرام و...)] به سوی ولایت تو [نیز] هدایت شود. 📚 امالی (شیخ صدوق): ص۴۹۴ پ.ن: یعنی اگر علی نبود! خدا پرستیده نمی‌شد، شناخته‌ هم نمی‌شد، چرا که شناخته شدن، مقدمه‌ی مورد پرستش واقع شدن است! در ارسال‌های قبلی نیز بیان شد که به چه علت اولاً پذیرش ولایت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام شرط تحقّق ایمان در همه‌ی ادیان گذشته نیز بوده است! و بیان شد که پذیرش ولایت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌‌آله نجات بخش نیست! شرط لازم است، اما کافی نیست! و این پذیرش ولایت امیرالمؤمنین و اولاد طاهرینشان علیهم‌السلام است که شرط کافی برای تحقّق ایمان و هدایت و نجات است. دو روایت ضمیمه: 💠 حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام درباره‌ی همین آیه‌ی ۸۲ از سوره‌‌ی طه: «وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی * «به راستی که من بسیار آمرزنده‌ام، تنها برای کسی که توبه کند، ایمان آورد، عمل صالح انجام دهد و پس از آن هدایت هم بشود»» می‌فرمایند: ✅ أَ لَا تَرَی کَیْفَ اشْتَرَطَ وَ لَمْ تَنْفَعْهُ التَّوْبَهًُْ أَوِ الْإِیمَانُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ حَتَّی اهْتَدَی وَ اللَّهِ لَوْ جَهَدَ أَنْ یَعْمَلَ مَا قُبِلَ مِنْهُ حَتَّی یَهْتَدِیَ قَالَ قُلْتُ إِلَی مَنْ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاکَ قَالَ إِلَیْنَا. ⬅ آیا نمی‌بینید که خداوند چگونه شرطی گذاشته است که نه توبه، نه ایمان و نه عمل صالح به حال انسان سودی نمی‌بخشد، مگر آن‌که هدایت یابد. به خدا قسم! بنده هر قدر هم تلاش کند تا عمل صالحی انجام دهد، از او پذیرفته نیست تا اینکه هدایت یابد. حارث می‌گوید: عرض کردم: به‌سوی چه کسی هدایت شود، فدایت گردم؟ امام علیه‌السلام فرمود: به‌سوی ما (اهل بیت). 📚 تفسیر قمی: ج۲، ص۶۱ 💠 حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام: ✅ بِنَا عُبِدَ اَللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اَللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ مُحَمَّدٌ حِجَابُ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى. ⬅ به واسطه‌ی ما اهل بیت است که خداوند پرستیده می‌شود به واسطه ما اهل بیت است که خداوند شناخته می‌شود به واسطه ما اهل بیت است که خداوند یگانه‌ دانسته می‌شود و محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله حجاب خداوند [و واسطه‌ی فیض بین خودش و مخلوقاتش] است. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۱، ص۱۴۵ @justhadis110