... 🔅شرح مناجات #شعبانیه «فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَیْك» 🔅گریز از غیر خدا و پناه به خدا؛ فرار از چیزى، به معناى ترس و وحشت از آن چیز است. امام علیه‏ السلام با این عبارت، وحشت خود از غیر خداوند و در نتیجه آرام گرفتن در سایه مناجات با اورا، ابراز مى‏ دارد. توضیح آنكه، عوالمى كه در آن، گناه و آلودگى و كفر، به وقوع مى‏ پیوندد،عوالمى ظلمانى و وحشتناك ند كه خداوند در قرآن كریم این عوالِم تاریك را به زیباترین صورت، این‏گونه تبیین فرموده است: أَوْ كَظُلُماتٍ فی بَحْرٍ لُجِّیِّ یَغْشاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحابٌ ظُلُماتٌبَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَكَدْ یَراها وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللّهُ لَهُ نُورًا فَما لَهُمِنْ نُورٍ. (نور: 40) اعمالِ آنها كه كفر ورزیدند، همچون ظلماتى است در یك دریاى عمیق وپهناور كه موج آن را پوشانده و بر فراز آن موج دیگرى و بر فراز آن، ابرى تاریك است. ظلمت‏ هایى است، یكى بر فراز دیگرى، آن‏گونه كه هرگاه دست خود را خارج كند، ممكن نیست آن را ببیند! و كسى كه خدا نورى براى او قرار نداده، نورى براىِ او نیست. براى انسان سالِك، یعنى انسانى كه «فرار از هر چه غیر از خدا» را آغاز نموده است، فرار از گناهان و اعمال كفرآمیز، مرحله آغازینِ سیر و سلوك او مى‏باشد. اوهر چه كه در این راه سیر مى‏ كند، به منازلى مى‏ رسد كه گرچه در ابتداى راه، برایش دشوار و ترسناك نمى‏ نمود، ولى اكنون كه به میانه راه رسیده است وقوف در این منازل براى او وحشت‏ آور است و باید از آنها نیز فرار كند و آن منازلِ وحشتناك،توجه به اسباب و غفلت از مسبِّب است. توضیح آنكه، انسان سالك در این مرحله به این نتیجه مى‏ رسد و به یقین درمى‏ یابد كه تا مسبِّب یعنى خداوند نخواهد، از دستِ اسباب، هرگز كارى ساخته نیست؛ 🔅🔅🔅