54 - و به راستی در این قرآن برای مردم از هر گونه مثلی آوردیم، ولی انسان بیش از هر چیزی، جدال کننده است
55 - و چیزی مانع مردم نشد از این که وقتی هدایت به سویشان آمد ایمان بیاورند و از پروردگارشان آمرزش بخواهند جز این که همان بلاها بر سرشان بیاید که بر پیشینیان آمد یا عذاب رویارویشان درآید [تا به خود آیند]
56 - و ما پیامبران را جز مژده دهندگان و بیم‌رسانان نمی‌فرستیم و کسانی که کافر شدند به باطل مجادله می‌کنند تا به وسیله آن حق را پایمال کنند [آنها] آیات من و آنچه را بدان بیم داده شده‌اند به ریشخند گرفتند
57 - کیست ظالم‌تر از کسی که آیات پروردگارش به وی تذکر داده شود و او اعراض کند و آنچه را که پیش فرستاده از یاد ببرد! ما بر دل‌های آنان پوشش‌هایی [از قساوت] قرار دادیم که آن (قرآن) را نفهمند و در گوش‌هایشان سنگینی نهادیم و اگر به سوی هدایت دعوتشان کنی، در آن صورت هم هرگز به راه نخواهند آمد
58 - و پروردگار تو آمرزنده و صاحب رحمت است اگر مردم را به عملشان می‌گرفت، حتما عذاب را زودتر به آنها می‌رسانید، ولی برای آنها موعدی است که هرگز از آن گریزی نمی‌یابند
59 - و مردم آن شهرها را چون بیدادگری کردند هلاک کردیم و برای هلاکتشان موعدی نهادیم
60 - و هنگامی که موسی به جوان [همراه] خود گفت: همچنان خواهم رفت تا به محل تلاقی دو دریا برسم، هر چند مدتی طولانی به راه خود ادامه دهم
61 - پس چون به محل تلاقی آن دو دریا رسیدند، ماهی خود را [که برای تغذیه بود] فراموش کردند، پس [ماهی] راه خود را در دریا پیش گرفت