. سال‌های پایان ، همه راه‌ها را به روی ایران بسته و دست را باز گذاشته بودند. قصد و کشورهای ، ادامه جنگی بی‌پایان به نام آتش بس، بلاتکلیف نگه داشتن مرزها و سرشاخ نگه داشتن و برای سال‌های طولانی بود. عملیات و پس از نقشه آنها را به هم ریخت. اگر کربلای چهار نبود، کربلای پنج هم که در همان مکان و ١٠ روز بعد صورت گرفت، انجام نمی‌شد. در این صورت دشمن قبل از صدور قطعنامه_598 به فاو حمله می‌کرد و ایران با دست خالی و بدون تعیین تکلیف مرزها تا سال‌ها باید منتظر می‌ماند.