من و عبدالرحیم با هم بزرگ شدیم و تمام دوران زندگی را با هم بودیم و در تمام دوران زندگی‌اش جز مهربانی و ادب از او ندیدم و در همه زمینه‌ها فعالیت داشت. در مسجد پای ثابت برای پذیرایی، دسته‌روی‌ها و عزاداری برای ائمه اطهار(ع) بود. انگشتری عقیقی داشت که همیشه در قنوت نگین آن را برمی‌گردادند و در قنوت نمازش دعای “اللهم ارزقنی شهاده فی سبیلک” می‌خواند که خداوند دعایش را مستجاب کرد. ✍به روایت دوست شهید 🌷