دنیا مثل قبر بزرگى است که مردگان آن، نسل‌هاى بی‌شمارى از فرزندان آدم و حوّایند، با آرزوهاى کوچک و بزرگى که به گور برده‌اند. خدایا! ما وارثان ماتم‌زده‌ی اهل قبور را با نوید برآورده شدن آسمانى‌ترین آرزوى آدم خاکى که سینه‌های‌مان را سخت مى‌فشارد، شاد و مسرور فرما! خدایا! زمین، این قبرستان مرده‌ی آرزوهاى فرزندان آدم را با قدوم احیاگر، آن کس که آمدنش را وعده فرموده‌اى، زنده و اهل آن را سرزنده گردان! خدایا! سالهاست دنیادوستى و آرزوهاى پست و کوچک دنیوى، دل‌هاى ما را میرانده است و ما امروز مردگانى هستیم که به زندگى در قبور متحرک‌مان خو کرده‌ایم. آرزوى زیارت وجه زیباى خودت را شورآفرین قلبهای‌مان نما! خدایا! زبانم لال، اگر روزى آرزوى دیدن و پابوسى امام زمانم را به گور بردم، منت گذار و لحظه‌اى او را بر مزارم عبور ده تا به بویش «ز لحد رقص کنان برخیزم.»