اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَین ، اَلْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اِسْتِهْلاَلِهِ وَ وِلاَدَتِهِ بَكَتْهُ اَلسَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ اَلْأَرْضِ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ لَمَّا يَطَأْ لاَبَتَيْهَا - قَتِيلِ اَلْعَبَرَةِ وَ سَيِّدِ اَلْأُسْرَةِ... از ازل بر همه این نکته مشخص باشد عشق از یمن وجود تو مقدس باشد با تو جمع عدد عشق مخمس باشد تو همه عشقی و عشق تو مرا بس باشد تا ابد بر دل عشاق حکومت داری بر همه انفس و آفاق حکومت داری پای عشق تو دل حور و ملک می ریزد عشوه کم کن که بهم چرخ و فلک می ریزد بسکه از نام دلآرات نمک می ریزد از سما زمزمه ی کنت معک می ریزد آسمان تا به زمین از دم تو لبریز است ذکر طوفانی تو ذکر جنون انگیز است اول ماه ، عجب ماه تمامی دارم نوکر کوی حسینم چه مقامی دارم هر نفس محضر ارباب سلامی دارم خوش به حالم که من اینگونه امامی دارم شاکر لطف خدایم که حسینی هستم سالها دل به دم و نوحه و هیئت بستم گرچه هر گوشه ی این شهر نوای درد است یادمان رفته که نام تو شفای درد است دوری از کوی تو والله بلای درد است کم کنی از سر این شهر تو سایه ؛ درد است نعمت روضه ی خود را تو نگیری از ما پادشاهی ز شما ، شغل فقیری از ما زاده ی اشکم و در تاب و تب بارانم سالها در غمتان در طلب بارانم روضه دل شکنت شد سبب بارانم باز هم یاد حرم یاد شب بارانم لااقل کاش شبی خواب حرم می دیدم بر سرم سایه ی زیبای علم می دیدم خبر آمدنت بوی بهار آورده جبرئیل آمده و عشق به بار آورده باز هم گریه برای دل زار آورده خبر از سوره ی بر نیزه سوار آورده مرتضی گریه کنان شانه به موی تو زند مصطفی آمد و بوسه به گلوی تو زند حسین رحمانی