نوشته ای گزنده 👇 سگ خودمان باشیم "سگی داشت در چمن علف میخورد، سگ دیگری از کنار چمن گذشت چون این منظره را دید ایستاد. (آخر ندیده بود سگ علف بخورد) ایستاد و با تعجب گفت : " اوی ! تو کی هستی؟ چرا علف میخوری؟ سگی که علف می خورد نگاهش کرد و باد در گلو انداخت و گفت : من؟ من سگ قاسم خان هستم ! سگ اولی پوز خندی زد و گفت : سگ حسابی ! تو که علف می خوری دیگه چرا سگ قاسم خان؟ اگر پاره استخوانی جلوت انداخته بود باز یک چیزی حالا که علف می خوری دیگه چرا سگ قاسم خان؟ سگ خودت باش" (ابراهیم یونسی) بخش (البته معدود اما وراج و چاله دهانی) از افراد جامعه به بیماری به نام بازی در نقش "سگ دیگری" دچار هستند. به عنوان مثال اگر پیش این افراد بگویی در ژاپن هم سر ماسک دعوا می شود یا آمریکایی ها هم از کرونا می ترسند و.. سریعا موضع پرخاشگرانه ای می گیرند و با هزاران توهین بزدلانه که خفه شو جیره خوار فلان و فلان.. می خواهند انتقام ارباب و صاحبشان را بگیرند. عده دیگری سگ ترکیه هستند. کافیست پیش این افراد بگوییم که اردوقان چه حقی برای دخالت در مسائل عراق و سوریه دارد یا سربازان این کشور در ادلب و حسکه چرا حضور دارند، چنان پاچه ات را می گیرند که انگار به جد بررگشان بی احترامی کرده ای... عده دیگری سگ روسیه هستند. برای این عده نه باید از جنایت تاریخی روس ها در قبال مردم ایران سخن گفت و نه منافع و نگاه امپریالیستی روس ها در قبال خاورمیانه را به خاطر آورد چرا که با بدترین انگ ها و توهین به مقابله برخواهند خواست. عده دیگر سگ ترامپ هستند. برای آنها آمریکا قبله مقدس است و شخص ترامپ ناجی سوار بر اسبی که آمده است تا بشریت را از خشونت و دیکتاتوری رهایی بخشد. آنها به گونه ای از ترامپ دفاع می کنند و در مقابل نقد او بر می آشوبند که آدم اگر به رنگ چشم و مویشان را نبیند به زادگاه و اجدادشان شک می کند. عده دیگری کلا سگ خارجی ها هستند و برایشان کانادا و آلمان و انگلیس و ژاپن و آمریکا تفاوتی ندارد و به صورت عادلانه برای همه پارس می کنند. برای این عده یک چیز مهم است و آن اینکه هر چه پلشتی و نکبت در دنیاست برای ماست و هرچه نیکی و خوبی است برای غربی هاست..