چشم‌ها را باید شست 🌓
🥀 عادت‌های ما!
ما هنوز، دوری از امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف را گرفتاری و درماندگی نمیدانیم و از این جهت هنوز به اضطرار و ناچاری نرسیدهایم! چون خصلت انسان این است که با سخت‌ترین شرایط هم خو میگیرد. بنیآدم، بنی عادت است و بعد از مدتی همه چیز، ولو سخت‌ترین سختیها، برای او عادی میشود.
ما در شرایط سخت غیبت به دنیا آمدهایم، با همین شرایط بزرگ شدهایم و با همین شرایط انس گرفتهایم، لذا فکر میکنیم همیشه باید همین طور باشد و به همین گونه سخت بگذرد. از این رو نسبت به ظهور حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف بیتفاوت بار آمدهایم؛ چون همه چیز را عادی و طبیعی میبینیم.
ولی خداوند متعال، این شرایط را "سوء" و بسیار بد میداند و از ما میخواهد از این شرایط خارج شویم، تا از این سوء و گرفتاری و بدبختی این دوران نجاتمان دهد.
باید این یخهای بیتفاوتی و بیتوجهی ذوب شود، به آب طلب تبدیل شود، جمع گردد، به هم بپیوندد، راه بیفتد، رودی شود و در نهایت خود را به آغوش بحر بیکران اهل بیت عصمت و طهارت سلام‌الله‌علیهم برساند.
دعا برای ظهور حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف می‌تواند ما را از این شرایط سوء، که به آن عادت کرده‌ایم خارج کند.
مخصوصاً که این دعا دو ویژگی داشته باشد:
اول این که همگانی شود
و
دوم، با اصرار باشد و مداوم.