گفتم از چه می دانی؟ گفت : و و سر بریده و اسارت... گفتم از چه ؟ گفت : راهش بماند برای اهلش ، ماییم و ذکر جنونمان! گفتمش : هم اگر در صفین زخم عمیق تری میخورد شهید می شد و شاید الگوی ما قرار میگرفت ، اما راهش گم گشت و مسیرش به رسید و دستانش به خون آل الله آغشته شد ... -اگر را نشناسی ، تو را آخر کار ، به# امام کُشی وا میدارد . حسینی آنجا زیباست و گرانبها که حسینی داشته باشیم و راه را گم نکنیم. در راه حسین ع بودن یعنی که از بار تعلق دنیا رها بودن و معرفت داشتن