چند حدیث در خصوص نماز جمعه : ـ «امام محمدباقر (علیه‌السلام)»: علیكَ بِالجُمُعة ِ فَإنَّها حَجُّ المساكین. خود را به نماز جمعه ملزم کن (و بدان) که این حج فقرا و مستمندان است. (جامع‌ احادیث الشیعه، ج ٦، ص ٤١٢) ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اَلاِتیانُ اِلَی الجُمُعةِ زیارةٌ وَ جمالٌ. حضور در نماز جمعه هم دیدار و زیارت مؤمنان و هم شکوه و جمال اسلام است. (جامع‌ احادیث‌الشیعه، ج ٦، ص ٤١٤) ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: مامِن قَدَمٍ سَعَت الی الجُمُعةِ اِلاّ حَرّم اللهُ جسدَهُ عَلَی‌النّار. هر کس که به سوی نماز جمعه قدم بردارد خداوند بدن او را بر آتش دوزخ حرام خواهد کرد. (وسائل، ج ٥، ص ٣) ـ «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»: یَدخُلُ المؤمنونَ اِلَی الجَنّةِ عَلی قَدْرِ سَبقِهم الَی الجُمُعةِ. مؤمنان در روز قیامت به همان میزان که (در دنیا) به سوی نماز جمعه بر یکدیگر سبقت می‌گرفتند به همان ترتیب (فردا) وارد بهشت خواهند شد. (جامع احادیث الشیعه، ج ٦، ص ٤٠٨) ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: ما مِن مُؤمنٍ مشی بِقَدمَیهِ اِلَی الجُمُعةِ اِلاّ خَفَّفَ اللهُ عَلَیه اَهوالَ یَومِ القِیامَة. هر مؤمنی که با قدم‌های خود به ‌سوی نمازجمعه گام بردارد خداوند هول‌ و‌ هراس‌های روز قیامت را بر او آسان خواهد نمود. (جامع احادیث‌الشیعه، ج ٦، ص ٤١٨) ـ «امام جعفرصادق (علیه‌السلام)»: مَن اَتی الجُمُعةَ ایماناً وَاحتِساباً اَستأنَفَ ‌العَمَل. کسی که از روی ایمان و برای رضای خدا در نماز جمعه شرکت می‌کند دیگر گناهی بر او باقی نخواهد ماند. (وسائل، ج ٥، ص ٤) ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: ثَلاثٌ لَو تَعْلَمُ اُمَّتی ما لَهُم فیها لَضَربواْ عَلَیْها بِالسَّهامِ: الأذانُ والغُدُوُّ إلی الجُمُعةِ والصَّفُّ الأوَّلُ. سه چیز است اگر امت من ثواب و قدر آن را می‌دانستند برای دسترسی به آن از یکدیگر سبقت می‌گرفتند: اذان گفتن، در نماز جمعه پیش‌گام بودن و در نماز جماعت در صف اوّل جا گرفتن. (بحار، ج ٨٩، ص ١٩٧) ـ «امام موسی بن جعفر(علیه‌السلام)»: مَنِ استأْجَرَ اَجیراً فلا یَحبِسُهُ عَنِ الجُمُعةِ فَیَشتَرِكانِ فی‌الأَجر. کسی که کارگری می‌گیرد او را از شرکت در نماز جمعه باز ندارد تا در اجر و ثواب، هر دو با هم شریک باشند (بحار، ج ٨٩، ص ١٩٧) ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: مَنْ تَوَضَّأَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ أَحْسَنَ الوُضُوءَ ثُمَّ أَتی‌الجُمُعَةَ فَاسْتَمَعَ وَأَنْصتَ غُفِرَ لَهُ بَیْنَ الجُمُعَةِ اِلی الجُمُعَةِ وزِیَادةُ ثَلاثَةِ اَیَّامٍ. کسی که در روز جمعه وضوی نیکو بگیرد و در نماز جمعه شرکت کند، و هنگام خطبه‌ها سخن نگوید و گوش فرا بدهد گناهان میان دو جمعة او با سه روز اضافه، آمرزیده می‌گردد. (بحار، ج ٨٩، ص ٢١٢