📎اختری فروزان از لیله‌ًْالقدر فاطمی(س) ابوالحسن امام موسی بن جعفر علیه‌السلام ملقب به عالم، نفس زکیه، زین المجتهدین، صابر، باب الحوائج، عبد صالح و کاظم در بیستم ذی‌الحجه سال ۱۲۸ هجری در بازگشت امام صادق علیه‌السلام از سفر حج در منطقه اَبواء (۲۰۰ کیلومتری شهر مکه) متولد شد. پدر بزرگوارش امام ششم شیعیان حضرت صادق(ع) و مادر گرامیش حُمَیده است. امام صادق در وصف آن بانوی عظیم‌الشأن مى‌فرماید: «حُمیده مانند شمش طلا، خالص و ناب و به دور از ناپاکی‌هاست و پیوسته فرشتگان از او حراست کردند تا آنکه به من پیوست و این کرامتی بود از جانب خداوند برای من و امام پس از من.» امام کاظم(ع) در سال ۱۴۸ پس از شهادت پدر گرامی‌اش در بیست سالگی به امامت رسید. دوران امامت آن حضرت ۳۵ سال بود و سرانجام در سال ۱۸۳ در زندان سِندی بن شاهِک به شهادت رسید. شیخ مفید در کتاب ارشاد آن حضرت را چنین وصف نموده است: «ابوالحسن موسی بن جعفر علیه‌السلام عابدترین، فقیه‌ترین، باسخاوت‌ترین و بزرگوارترین مردمان زمان خود بود. روایت است که نافله شب را به نماز صبح متصل می‌فرمود. سپس تا طلوع آفتاب به تعقیبات می‌پرداخت. آنگاه به سجده می‌رفت و به ذکر الهی مشغول می‌شد و تا نزدیک ظهر در سجود بود و بسیار این دعا را تکرار می‌کرد: «أللهُمّ إنّى أسألُكَ الرّاحَةَ عِندَ المَوتِ وَ العَفوَ عِندَ الحِساب؛ بارالها! من از تو مرگی آسان و عفو هنگام حساب را مسئلت دارم» و نيز می‌گفت‌:«عَظُمَ الذَنبُ مِن عَبدِک فَلْيَحسُنِ العَفوُ مِن عِندِک‌؛ گناه بنده‌ات بزرگ است و از جانب تو عفو و بخشایش نیکوست» و آنچنان از خوف خدا می‌گریست که از محاسن مبارکش قطرات اشک می‌ریخت. او با بستگان و اطرافیان خود از همه مردم مهربان‌تر بود و شبانگاهان پول و غذا برای فقیران مدینه می‌برد.».... ادامه مطلب👇 https://kayhan.ir/fa/news/222904 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ @kayhannewspaper