حکایت سینماتوگراف ۲ - واکاوی تاریخ سینمای پس از انقلاب - بخش پنجاه و یک 🔰 سینمای غم‌انگیز سال‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ 👤 #سعید_مستغاثی 🔸متاسفانه نگارنده بسیاری از تولیدات سال ۸۶ و اوایل سال ۸۷ این سینما (اکران شده و اکران نشده، دارای پروانه نمایش یا بدون پروانه مذکور) را به دلیل عضویت در هیئت داوری جشن خانه سینما در سالن اجتماعات خانه سینما مشاهده نمودم و در یک ارزیابی کلی حتی خطاب به مسئولین سینمایی، مجموعه آن را در یک کلام «غم‌انگیز» توصیف کردم! 🔸بحث درباره خوبی یا بدی فیلم‌ها و سلیقه‌ها نیست، بحث برسر رعایت ابتدائی‌ترین استانداردهای فیلمسازی بود که با تاسف در آثار یاد شده یافت نمی‌شدند. متاسفانه برخی از این آثار را بعضی نهادها و مراکز سینمایی دولتی تولید یاحمایت کرده بودند که قاعدتا بایستی هدایتگر سینماگران جوان به سوی استانداردهای سینمایی باشند. 🔸به هرحال آن خشت کج مبتذل سازی که تحت عنوان «کمدی مردم پسند» از اواسط دهه ۷۰ پایه گذاری شد و در معاونت سینمایی دوران دولت نهم نیز علی‌رغم برخی تلاش‌های متعهدانه ولی غیر سیستماتیک، تداوم یافت، در سال‌های بعد خصوصا از اواخر سال ۱۳۸۸ و اوایل ۱۳۸۹ آنچنان سینمای ایران را دچار اعوجاج نمود که خیل آثار سطحی وسخیف، نه تنها پرده‌های سینمای ایران بلکه متاسفانه شبکه ویدئویی خانگی را هم اشغال کرد. 🔸پدیده‌های سخیفی که زیر لوای«فیلم کمدی»، مملو از شوخی‌های مستهجن و روابط نازل وتیپ‌های غیر اخلاقی بوده و هست و معلوم نیست علی‌رغم شعر و شعارهای متعدد مسئولین سینمایی درباره «مقابله با پدیده فیلم‌های مبتذل»، این آثار از چه نهاد یا ارگان و یا شخصی مجوز ساخت و پروانه نمایش دریافت کرده و می‌کنند؟! 🔸 در حالی که بنیاد سینمایی فارابی هرگونه کمک مادی و معنوی به این‌گونه محصولات (عمدا از اطلاق عنوان «فیلم» به آنها پرهیز می‌کنم) را انکار می‌کرد، پس چه فرد یا مؤسسه و یا سازمانی از تولید آنها حمایت نمود؟ آیا صدور مجوز ساخت و پروانه نمایش برای این آثار مبتذل، خدمت به سینمای ایران بود؟ آیا این آثار می‌توانستند سینمای ایران را به سینمای استاندارد برسانند؟ دیگر سینمای آرمانی پیشکش!! #تصویر_روز https://kayhan.ir/001DgT @Kayhan_online