نگاهی به فیلم «استرویید سیتی» 🔰 یک هجونامه شلوغ و پرگو 👤 #سعید_متین 🔸«استرویید سیتی» مانند فیلم‌های اخیر وس اندرسون واقعا فیلم سرراستی به نظر نمی‌رسد و باید خیلی دقیق و بلکه چندبار آن را دید تا ماجرا دستمان بیاید و تازه متوجه شویم چندان هم پیچیده نبوده و از قضا خیلی سر راست است! ولی به مصداق لقمه را دور سر چرخاندن، وس اندرسون برای بیان یک ماجرای ساده و موضوع سهل و ممتنع، از انبوهی نماها و صحنه‌ها و شخصیت‌ها و دیالوگ‌های پیچیده و (به روش دو سه فیلم اخیرش)، رگباری استفاده کرده که حقیقتا مخاطب را دچار سرگیجه می‌گرداند! 🔸لوکیشن استرویید سیتی و همه شخصیت‌ها توسط کنراد ارپ معرفی می‌گردند و سپس با قطار ۶۵۰ واگنی که همه نوع کالایی از‌گریپ فروت و آووکادو تا تراکتورهای جان دیر و پونتیاک و حتی کلاهک هسته‌ای (که قید شده با اجازه رئیس‌جمهوری باید شلیک شود) حمل می‌کند‌، با نوای ترانه «آخرین قطار به مقصد سن فرناندو» به استرویید سیتی می‌رسیم. 🔸وس اندرسون با فاصله گذاری فیلم سیاه و سفید (برای پشت صحنه همان فیلم درون فیلم) و رنگی (صحنه‌های خود آن فیلم) مخاطبش را هدایت نموده و بیش از آثار قبلی حتی فیلم «گزارش فرانسوی» از فرم‌های ترکیبی تئاتر و رمان و سینما استفاده کرده است. 🔸می توان گفت فیلم «استرویید سیتی»، مثل فیلم قبلی وس اندرسون یعنی «گزارش فرانسوی»، یک هجونامه شلوغ و پرگو است، همچنان‌که آن فیلم در واقع هجو رسانه‌ها بود، این یکی نیز به نوعی هجو تبلیغات و پروپاگاندای مراسم دولتی و حکومتی و علم و نوابغ و حتی خود هنر و تئاتر و سینما به نظر می‌رسد آنچه به گونه‌ای تصویری و سینمایی‌تر شاید در آثار وودی آلن یا فدریکو فلینی و یا ژان لوگ گدار سابقه داشته باشد. 🔸مخلص کلام اینکه فیلم «استرویید سیتی» مانند آثار برخی فیلمسازان خاص (امثال تارکوفسکی و پاراجانف و...) برای سینمادوستانی قابل تحمل است که با فیلم‌ها و سینمای او آشنا باشند و تعقیب آثارش برایشان اهمیت داشته باشد. از همین روی تماشای این فیلم به سینما دوستان دیگر توصیه نمی‌شود! #تصویر_روز https://kayhan.ir/001E5s @Kayhan_online