. . کمال هر موجودی ، رسیدن به مرتبه ی بالاتر است ، مرتبه ای بالاتر از آنجه که اکنون در آن به سر می برد . جمادات ، نباتات ، حیوانات و انسان ها به ترتیب دارای بهره ی بیشتری از حیات هستند و نسبت به ما ، خود در مرتبه بالاتری قرار دارند . کمال جماد به این است که در خدمت نوع بالاتر از خود درآید . خاک اگر بخواهد به کمال برسد باید فدا شود ، تا گیاهی رشد و نمو پیدا کند . وقتی در گیاه فانی گشت به کمال حقیقی خود رسیده است.  حال نوبت گیاه است که با فدا شدن  به مرتبه بالاتر از خود ، تبدیل شود ، گیاه باید توسط حیوانی خورده شود تا به کمال حقیقی خود برسد و از مرتبه ی نباتی به مرتبه ی حیوانی برسد . به همین ترتیب اگر حیوان نیز فدای مرتبه بالاتر از خود ، یعنی انسان شود به کمال راه یافته است . اصل مهم ( فدای موجود برتر شدن) به همین جا  ختم نمی شود  انسان نیز باید برای رسیدن به کمال حقیقی ، موجودی برتر از خویش پیدا کند و خود را فدای او نماید تا به هدف خلقت خویش که همان رسیدن به کمال است نایل شود . در مرتبه بالاتر از انسان ، کسی است که با مهربانی اش رحمت خدا ، با خطا پوشی اش غفار بودن خدا و با رازداریش ، ستاریت خدا را پیش چشمان ما قرار می دهد . او جانشین خدا در روی زمین است ، اگر توانستی خود را فدای او نمایی به کمال رسیده ای . ✂️📘کتاب   / صفحه ی 21