گاهی هم از شدت اندوه، دچار بُهت‌ می‌شوی، سکوت می‌کنی، واکنش نمی‌دهی، فریاد نمی‌زنی، سوگواری نمی‌کنی و فقط کسانی دردناکیِ این گونه درون‌ریزی را می‌فهمند که دچار بهتِ پس از حوادث تکان‌دهنده و عظیم شده‌باشند. بهت‌زدگی چیزی‌ست‌ فراتر از بغض، خشم، رنج کشیدن و گریستن! انگار زبانت را بریده‌اند و پاهایت را بریده‌اند و اشک‌هات خشکیده و تمام وجودت را از ریشه، فلج کرده‌اند... آدمی برای یک رنج «گریه» می‌کند؛ اما رنج‌های پیاپی و دردهای شوک‌آور و عظیم، آدمی را لال و ناتوان و فلج می‌کنند.!🤔😔 🍃🥀💔🥀🍃