مهد کشتی، ،معدن فوتبال سلام مازندران به لیگ برتر سالها جای خالی یک استان در لیگ برتر فوتبال ایران احساس میشد.استانی که شاید بیشترین بازیکن را در لیگها و تیمهای مختلف داشت اما خود جایگاهی در بالاترین سطح فوتبال ایران نمی یافت.آخرین نماینده مازندرانی ها شموشک نوشهر با مالک خوشنام و فقیدش مسعود درویش بود که دوازده سال پیش لیگ برتر را به مقصد لیگ یک و کمی پایین تر ترک کرد.با مرگ درویش شموشک هم از تکاپوی صعود دوباره افتاد شاگردان علی فلاحدار سرمربی آن زمان شموشک ولی در تیمهای دیگر پخش شده و رفته رفته تعداد مازنی های لیگ افزایش یافت.امروز اگر تعداد بازیکنان این استان در لیگ برتر را شمارش کنیم به رقمی بالغ بر 50 نفر میرسیم که آماری در خور توجه است.این نشان از آن دارد که فرزندان دیار امام علی حبیبی که گفته می شود از بدو تولد کشتی گیر بدنیا آمده اند با رشته پرطرفدار فوتبال نیز قرابت و پیوندی عمیق دارند.همانگونه که دربسیاری از رشته های دیگر سرآمد شدند که بارز ترینشان بهداد سلیمی وزنه بردار فوق سنگین قائم شهری ست لیگ دسته یک فوتبال ایران در حالی به هفته پایانی رسید که بهترین گزینه های صعود را در راس هرم شانس خود می دید.نفت مسجد سلیمان خواستگاه فوتبال ایران در صدر جدول خونه بخونه بابل ونساجی قائم شهردو تیم خصوصی و پرتماشاگر مازندران با شرایطی تقریبا برابر در رده دوم و سوم.جریف روز اخر نساجی اما راه آهنی بودکه قعر نشین جدول رده بندی بوده و به خوردن گلهای زیاد عادت داشت همین امر به شاگردان جواد نکونام فرصت داد تا با گلباران این تیم ریشه دار اما سقوط کرده تیمش را لیگ برتر رهنمون سازد در حالی که بابلی ها به مصاف حریفی سخت کوش مثل برق شیراز رفتند که حتی پیروزی برابر آنها چندان ساده نبود .با این حال رقابتدتنگاتنگ تیمهای مازندرانی در نهایت به صعود این نماینده پرطرفدار قائم شهر منجر گردید که این اتفاق می تواند لیگ هجدهم فوتبال ایران را جذاب تر از همیشه کند.چرا که تیمهای پرتماشاگر و محبوب تازه ای به آن اضافه شده و رنگ و بویی تازه به فوتبال داخلی می بخشند.تصور لیگی با حضور نساجی از مازندران ، سپیدرود از گیلان، تراکتور سازی از تبریز، سپاهان و ذوب آهن از اصفهان،استقلال و پرسپولیس از تهران در کنار هر 4 نماینده پر طرفدار خوزستان که با هواداران شان به پیشرفت فوتبال کمک می کنند اتفاقی دلچسب و گوارا برای ورزش ایران خواه بود. این به شرطی خواهد بود که تیمهای حاضر از بودجه و امکانات مورد نیاز و کافی برای جضور پرقدرت در لیگ برخوردار بوده و از اهرم مدیریت صحیح نیز بهره ببرند.متاسفانه آنچه تاکنون در فوتبال ایران دیده ایم شکست پروژه خصوصی سازی تیمها ونابودی و انحلال یکی پس از دیگری تیمهای تحت پوشش دولت بوده است که امید می رود با تدابیر تازه جریان باشگاهداری خصوصی در ایران مورد حمایت قرار گرفته وبه موفقیت بیانجامد.