🔰نڪات ڪلیدے #جزء_اول قرآن ڪریم #بخش_دوم در سختےها و مشڪلات خود از صبر و نماز ڪمڪ بگیرید ڪہ این دو، بهترین وسیلہ براى پیروزیند؛ چون صبر در هر بلا و حادثہ عظیمى آن را ڪوچڪ و ناچیز ساختہ و نماز هم ڪہ توجہ بہ خدا و پناہ بردن بہ اوست، روح ایمان را زندہ مىسازد و بہ آدمى مى فهماند ڪہ بہ جایى تڪیہ زدہ ڪہ ویران شدنے و از هم گسستنى نیست بہ تعبیر دیگر اثر ایمان و تسلیم، آنجا ظاهر مى شود ڪہ قانونى بر ضد منافع شخصى انسان باشد و آن را محترم بشمارد وگرنہ عمل بہ دستورات الهى در آنجا ڪہ حافظ منافع انسان است، نہ افتخار است و نہ نشانہ ایمان و لذا همیشہ مىتوان از این طریق، مؤمنان را از منافقان شناخت؛ مؤمنان در برابر همہ قوانین الهى تسلیمند و منافقان طرفدار تبعیض. متاسفانہ ڪم نیستند ڪسانے ڪہ از مجموع بایدها و نبایدهاے دین، تنها بخشے را قبول داشتہ و بہ آن عمل مے ڪنند ڪہ نفعے بہ حال دنیایشان داشتہ باشد؛ روزہ را مے گیرد چون بہ رژیم و تناسب اندام او ڪمڪ شایانے مے ڪند ولے حجاب را قبول یا چندان توجهے بہ آن ندارد زیرا مانع از جلوہ گرے او در ڪوے و برزن است. در فرهنگ قرآن، انسان سعادتمند ڪسے است ڪہ تمام باید ها و نبایدهاے دین را بہ چشم نسخہ اے شفا بخش از یڪ پزشڪ زبردست مے بیند ڪہ عمل دقیق و ڪامل بہ آن، ضامن سلامت اوست. فراز چهارم:(۱۱۴-سوره بقره) 🔶واے بر آنان ڪہ مساجد را خراب مے ڪنند در این آیہ شریفہ، ڪسانے ڪہ نمےگذارند در خانہ هاے خدا، نام او یاد شود و همتشان را صرف تخریب مساجد مے ڪنند جزء ستمڪارترین افراد شمردہ شدہ اند. بر اساس شأن نزولے ڪہ براے آیہ گفتہ شدہ، منظور از تخریب مسجد، ویران ڪردن آن با ڪلنگ و سایر ابزار هاے تخریب و انهدام است؛ درست مانند ڪارے ڪہ آل سعود و آل خلیفہ با مساجد بحرین ڪردند و یا همانند جنایتے ڪہ مزدوران آنها در مورد مسجد و بارگاہ سامراء روا داشتند. سپس مى فرماید: مسلمانان و موحدان جهان باید آن چنان محڪم بایستند ڪہ دست این ستمگران از این اماڪن مقدس ڪوتاہ گردد و احدى از آنان نتوانند آشڪارا و بدون ترس و وحشت وارد این مڪانهاى مقدس شوند. مرحوم طبرسے در تفسیر این آیہ چنین گزارش مے دهد: مشرڪان مڪہ نیز با منع پیامبر اسلام ص و مسلمانان از زیارت خانہ خدا عملا بہ سوى خرابى این بناى الهى گام برمى داشتند. بر این اساس مے توان گفت ڪسانے ڪہ با متروڪ گذاشتن مسجد بہ نوعے باعث تخریب آن مے شوند نیز گرفتار خوارے دنیا و عذاب شدید آخرت خواهند شد. فراز پنجم: (آیه ۱۳۰- بقرہ) هر ڪس بہ هر اندازہ ڪہ از این جادہ دین، خارج شود بہ همان اندازہ بے عقل است و احمق. در این معادلہ قرآنے، میزان بهرہ هوشے یا نوع مدرڪ تحصیلے ڪاملا هیچ نقشے ندارد؛ بلڪہ شاخص بهرہ عقلے میزان عبودیت است و بس. 🔶احمق ڪیست؟ در فارسے، سفیہ بہ ڪسے گفتہ مے شود ڪہ بی‌عقل، ڪم‌خرد، ساده‌لوح، ڪودن یا همان احمق باشد. این معنا در عرف جامعہ بہ ڪسے اطلاق مے شود ڪہ در مناسبات اجتماعے خود بسیار ضعیف تر از دیگران بودہ یا بہ طور ڪلے از انجام آن ناتوان باشد؛ اما در فرهنگ قرآن، بے عقل ڪسے است ڪہ از ڪیش ابراهیم علیہ السلام ڪہ همان آیین توحید و خداپرستے است روے برگرداند. قرآن ڪریم اعراض از صراط مستقیم و دین را حماقت محض مے داند؛ دینے ڪہ در هر عصرے تعریف خاص خودش را دارد. هر چند محورهاے اصلے دین همیشہ ثابتند و بے تغییر؛ اما فروعاتے هم هستند ڪہ بستہ بہ شرایط مردم و زمان، متغیرند؛ بنابراین منظور از دین در زمان ڪنونے همان است ڪہ خاتم الانبیاء صلے اللہ علیہ و آلہ آن را تعلیم ڪرد و امامان معصوم علیهم السلام پس از او آن را تبلیغ و ترویج دادند. بر این اساس، هر ڪس بہ هر اندازہ ڪہ از این جادہ دین، خارج شود بہ همان اندازہ بے عقل است و احمق. در این معادلہ قرآنے، میزان بهرہ هوشے یا نوع مدرڪ تحصیلے ڪاملا هیچ نقشے ندارد؛ بلڪہ شاخص بهرہ عقلے میزان عبودیت است و بس. با این تحلیل، وضعیت آن ڪشیش قرآن سوز و آنان ڪہ دست بہ قلم بردند و ڪاریڪاتورها ڪشیدند و نیز بہ ظاهر فرهیختگانے ڪہ با شریعت بیگانہ اند ڪاملا روشن مے شود؛ چرا ڪہ ارزش انسان بہ عقل اوست و اینها از عقل بهرہ اے ندارند. 🔵از امام صادق علیہ السلام پرسیدند: عقل چیست؟ فرمود: مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ وَ اڪْتُسِبَ بِهِ الْجِنَانُ؛ آن چیزے است ڪہ خداوند رحمان با آن عبادت مے شود و بهشت با آن بہ دست مے آید. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 یڪ جرعہ معرفت @yekjoremarefat