▪️الجزایر، استقلالش را علاوه بر نکته گفته شده در بالا، مدیون چینی‌ها و مصری‌ها نیز هست؛ چینی‌هایی که در رقابت با امریکا و غرب در یک کلمه در راستای ایجاد فضای نفوذ در جهان پیرامونی و پیدا کردن دوستان جدید در سطح جهان یکی از اصلی‌ترین یاری‌دهندگان به جنبش‌های استقلال‌طلبانه بودند. در آینده در مورد نقش چین در این مساله بیشتر خواهم نوشت اما لازم است بدانید که ارتش چین یک خط هوایی میان پکن – قاهره ایجاد کرده بود تا از تسلیحات و تجهیزات مورد نیاز مبارزان الجزایری از طریق مسیر بیابانی مصر و لیبی به الجزایر برسد و همین کمک‌ها نقش مهمی در وارد شدن تلفات سنگین به استعمارگران فرانسوی شد.
▪️مبحث تاریخی مهمی در الجزایر وجود دارد که به قانون اساسی این کشور باز می‌گردد و باعث شده تا افرادی که در این کشور قدرت را به دست می‌گیرند باید تابع شرایطی باشند و مهمترین شرایط بر اساس اصل 73 قانون اساسی الجزایر عبارتند از نامزد انتخابات ریاست جمهوری برای کسب صلاحیت انتخاب شدن باید واجد شرایط ذیل باشد: دارای ملیت الجزایری صرف باشد؛ مسلمان باشد؛ در روز انتخابات دارای 40 سال تمام باشد؛ از حقوق تامة مدنی و سیاسی برخوردار باشد؛ همسر وی دارای ملیت الجزایری باشد؛ شرکت در انقلاب اول نوامبر سال 1954 برای نامزدهای متولد پیش از ژوئیة سال 1942؛ عدم شرکت والدین نامزدهای متولد پس از ژوئیة سال 1942 در اقدامات خصمانه علیه انقلاب اول نوامبر سال 1954 ....
▪️اگر به این موارد دقت کنید، متوجه خواهید شد که انقلاب سال 1954 که بخشی از آن الگوگیری شده از مبارزات ملت ایران علیه نفوذ انگلیسی‌ها در صنعت نفت کشور بود؛ هر چند در اوت سال 1953 منجر به یک کودتای امریکایی – انگلیسی شد. الجزایری‌ها هنوز هم به این اصول در قانون اساسی پایبند هستند، هر چند دیگر هیچ یک افرادی که صلاحیت ریاست جمهوری داشته باشند و در انقلاب سال 1954 شرکت داشته‌اند، امروز در قید حیات باشند. اما آن‌ها به شدت به سنت‌های انقلابی خود پایبند هستند با وجود آنکه در طول سال‌های گذشته این کشور شاهد بروز اعتراضات متعدد بود اما مردم این کشور به جز در دهه آخر قرن گذشته میلادی دچار بحران و یک جنگ خونین داخلی شدند، هویت الجزایری خود را حفظ کردند.
▪️هدف از گفتن و نوشتن این مطالب این بود تا بهتر و بیشتر با روحیات، نگاه‌ها و رفتارهای این کشور آشنا شوید. به عنوان مثال باوجود خیانت بخشی از کشورهای عربی نسبت به آرمان فلسطین، الجزایری‌ها همواره یکی از اصلی‌ترین حامیان مبارزات ملت فلسطین و پایان اشغالگری صهیونیست‌ها بوده‌اند و یا در ماجرای جنگ داخلی در سوریه، همیشه از استقلال، تمامیت ارضی، حاکمیت ملت و دولت سوریه حمایت کردند. در مورد ایران نیز این کشور از همان فردای پیروزی انقلاب روابط دوستانه‌ای با ملت و دولت ایران برقرار کرد، روابطی که باوجود خرابکاری برخی‌ها، هنوز هم به قوت خود باقی است و روز به روز نیز در حال گسترش است، چرا که تهران و الجزیره هر دو منافع و آرمان‌های مشترکی دارند که برای تحقق آن‌ها نیازمند گسترش روابط و همکاری‌های دو جانبه هستند.
▪️الجزایر کشوری پهناور با جمعیتی قابل توجه، ثروتمند و دارای سیاستی مستقل است؛ این کشور از جمله موسسان سازمان وحدت افریقا که بعدها به اتحادیه افریقا تغییر نام داد به شمار می‌رود و در کنار مصر، افریقای جنوبی، لیبی و اتیوپی از جمله کشورهای اثرگذار آن بوده و بر تصمیمات این اتحادیه در حوزه‌های مختلف اثر مستقیم دارد. به عنوان مثال همین سال گذشته بود که رژیم صهیونیستی که هیچ سازمانی حاضر نیست آن را گردن بگیرد، تلاش کرد با لابی برخی از کشورهای افریقایی خود را به عنوان عضو ناظر به این مجموعه قالب کند که با پایمردی الجزایر و یکی دو کشور دیگر همه این آرزوها بر باد رفت.همین اقدام باعث شد تا جایگاه دولت الجزایر در جهان اسلام بالاتر رفته و در میان کشورهای عربی نیز افکار عمومی این کشورها نمره‌ای بالاتر به آن‌ها بدهند.
▪️اما در مورد روابط تهران و الجزیره، با توجه به نوع نگاه و ماهیت تصمیم‌گیری در در دو کشور باید گفت که حوزه این روابط بسیار گسترده، عمیق، کهنه و در عین حال متنوع و ناگفتنی است. اما در شکل‌های علنی، هر دو کشور از جبهه آزایبخش صحرای غربی، پولیساریو با شدت حمایت کرده و مخالف اشغالگری طرف مراکشی در این منطقه هستند، هر دو طرف مخالف حضور و نفوذ رژیم صهیونیستی در میان کشورهای این منطقه بوده و در تلاش هستند تا به هر شکل ممکن دست این رژیم را از افریقای شمالی و کشورهای حوزه صحرا کوتاه کنند و در طول چند سال گذشته هماهنگی‌های گسترده‌ای میان دو طرف در این زمینه صورت گرفته است.
@syriankhabar