أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- رَحِیمٌ بِعِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ، وَ مِنْ رَحْمَتِهِ أَنَّهُ خَلَقَ مِائَهًْ رَحْمَهًْ، وَ جَعَلَ مِنْهَا رَحْمَهًْ وَاحِدَهًْ فِی الْخَلْقِ کُلِّهِمْ، فَبِهَا یَتَرَاحَمُ النَّاسُ، وَ تَرَحَّمُ الْوَالِدَهًْ وَلَدَهَا، وَ تَحْنُو الْأُمَّهَاتُ مِنَ الْحَیَوَانَاتِ عَلَی أَوْلَادِهَا. فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًْ أَضَافَ هَذِهِ الرَّحْمَهًْ {الْوَاحِدَهًْ} إِلَی تِسْعٍ وَ تِسْعِینَ رَحْمَهًْ فَیَرْحَمُ بِهَا أُمَّهًْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله)، ثُمَّ یُشَفِّعُهُمْ فِیمَنْ یُحِبُّونَ لَهُ الشَّفَاعَهًْ مِنْ أَهْلِ الْمِلَّهًْ. امام علی (علیه السلام) [و امّا الرَّحِیمِ؛ معنایش این است که]: او به بندگان مؤمنش رحیم است. و از رحمت اوست که صد رحمت آفرید و از آن، رحمت واحدی در خلایق و همه‌ی آفریدگان، قرار داد. و به‌خاطر آن، مردم به یکدیگر، رحیم و دلسوزند و مادر، به فرزندش مهربان و [از این رو] مادران [در عالم] حیوانات، بر اولادشان گرایش و عطوفت دارند. پس آنگاه که روز رستاخیز، فرا رسد [رحمت واحد] را به نودونه بخش دیگر بیفزاید! و با آن، به امّت محمّد (رحمت آورد آنگاه درباره‌ی کسانی از اهل این ملّت [که برایشان خواهان شفاعت هستند] شفیعشان گرداند.