🍃روحِ عالم معنا هر آدمی برای خودش عالمی دارد. آدم‌هایی که عالمشان با هم فرق دارد یکدیگر را خوب درک نمی‌کنند. هر چه قدر فرقشان بیشتر، درکشان از هم کمتر. حالا اگر عالمِ آدم‌ها متضاد باشد دیگر هیچ درکی از هم ندارند. گاهی خدا کسی را امتحان می‌کند به هم‌نشینی با آدمی که عالمش متضاد با اوست. چه امتحان سختی! هر چه قدر هم‌نشینی بیشتر، امتحان، سخت‌تر. آقا! عالم من و عالم تو مثل هم است یا با هم فرق می‌کنند؟ اگر فرق می‌کنند، میان عالم من تا عالم تو، چه قدر فاصله است؟ به گمانم این فاصله، از زمین تا آسمان است. نیست؟ تو که هم‌نشینی با من را ترک نکرده‌ای؟ کرده‌ای؟ یعنی تو هم داری در هم‌نشینی با من، لحظه به لحظه ریاضت می‌کشی؟ ریاضت هم‌نشینی با کسی که عالمش متضاد با آدم است به قدری سخت و طاقت‌فرساست که انسان را به دعا می‌آورد برای خلاصی از آن. می‌شود بگویی تا به حال چند بار دعا کرده‌ای برای خلاص شدن از دست من؟ التماس می‌کنم کمی دیگر تحمّل کن! دارم عالم خودم را می‌کِشم به سوی عالم تو. صبحت بخیر روحِ عالم معنا!