بالاخره یک روز یاد میگیری که با رفتن ها کنار بیایی... بنظر من وقتی عاشق کسی هستی باید انقدر با او بروی و بیایی که بهت ثابت شود آن آدم برای تو ساخته نشده است... انقدر بروی و بیایی که بهت ثابت شود و به این باور برسی که آن آدم هیچوقت مثل تصویری که تو ، در تصوراتت از او ساخته ای نیست... بالاخره از چشمانت سقوط میکند و می افتد و تو یاد میگیری با نبودن هایش کنار بیایی... یاد میگیری افسارِ دلت را دستت بگیری و با عقلت جلو بروی و تصمیم بگیری... انقدر روی احساساتت کنترل پیدا میکنی و تا زمانی که فردِ مورد نظرت را پیدا نکرده ای دل به هیچ احدی نبندی...! بالاخره روزی می آید که یاد میگیری خودت را دوست داشته باشی و با قدرت و شهامت مرز‌های خودت را به دیگران نشان دهی...! . المیرا دهنوی