#کلام_امیر ❀ ﴾﷽﴿ ❀ 📓فراز دوم از خطبه ی 192 نهج البلاغه 🔻خطبه قاصعه 💠اگر خدا مى خواست مى توانست آدم را از نورى بيافريند که روشنايى اش ديده ها را بربايد و زيبايى و جمالش عقول را مبهوت کند و عطرش شامّه ها را مسخر سازد 💠 و اگر چنين مى کرد گردنها در برابر آدم خاضع مى شد و آزمايش براى فرشتگان بسيار آسان بود; 💠ولى خداوند سبحان خلق خود را با امورى مى آزمايد که از فلسفه آن آگاهى ندارند تا (مطيعان از عاصيان) ممتاز گردند 💠و تکبّر را از آنان بزدايد و آنها را از کبر و غرور دور سازد 💠 بنابراين، از کارى که خداوند با ابليس کرد عبرت بگيريد، زيرا اعمال طولانى و کوششهاى بسيارش را بر باد داد 💠 در حالى که خدا را شش هزار سال عبادت کرده بود 💠سالهايى که معلوم نيست از سالهاى دنيا بود يا آخرت (آرى) همه آنها را به سبب ساعتى تکبّر نابود ساخت. 💠چگونه ممکن است کسى بعد از ابليس همان نافرمانى او را انجام دهد ولى در برابر (خشم) خدا سالم بماند؟ 💠 نه، هرگز چنين نخواهد بود هيچ گاه خدا انسانى را با داشتن صفتى وارد بهشت نمى کند که بر اثر همان صفت فرشته اى را از بهشت بيرون کرده است. (ابلیس) 💠حکم او درباره اهل آسمان و زمين يکسان است و خدا با هيچ يک از خلق خود دوستى خاصى ندارد تا به سبب آن چيزى را که بر همه جهانيان تحريم کرده است بر وى مباح سازد.    ‌🗓دوشنبه 26تیر1402 🔻روابط عمومی و انتشارات کمیته مرکزی خادمین شهدا - استان خوزستان https://eitaa.com/joinchat/3136159746Cd329a77d87