#حدیث_روز قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى (عَلَيْهِ السَّلام) : إنَّ الْقُرْآنَ فيهِ مَصابيحُ النُّورِ، وَ شِفاءُ الصُّدُورِ، فَيَجِلْ جالَ بَصَرُهُ، وَ لْيَلْجَمُ الصِّفّةَ قَلْبِهِ، فَإنَّ التَّفْكيرَ حَياةُ الْقَلْبِ الْبَصيرِ، كَما يَمْشي الْمُسْتَنيرُ فىِ الظُّلُماتِ بِالنُّورِ حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود: همانا در #قرآن چراغ هاى روشنائى بخش; و #شفا بخش دردها و گرفتارى هاى درونى وجود دارد، پس كسى كه (خود را) با #قرآن جلى دهد چشمانش قوى و روشن مى گردد; و قلب و درون خويش را صفا خواهد داد، چون كه تفكّر و انديشه (در قرآن سبب) حيات قلبِ آگاه مى باشد، همچنان كه شخص روشن دل در تاريكى ها به وسيله نور چراغ حركت مى نمايد و راه مى رود. كلمة الإمام الحسن (عليه السلام) : ص 209. @khademinekoolebar