هدایت شده از تحلیل و تبیین
🎤 | حمایتگرایی بین­‌المللی جمهوری اسلامی ایران در پرتو آموزه­های حقوقی ✍️ بررسی مبانی حقوقی مؤثر بر کنش‌گری فعال جمهوری اسلامی ایران در مقابله با جنگ­‌افروزی رژیم صهیونیستی علیه حاکمیت ایران در داخل و خارج از مرزها از منظر قانون اساسی و حقوق بین‌الملل در یادداشتی به قلم آقای دکتر عباسعلی کدخدایی، عضو حقوقدان و رئیس پژوهشکده شورای نگهبان و استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه تهران 🔹 جمهوری اسلامی ایران طریقی را که مایل است در صحنه سیاست بین‌المللی بپیماید به یک اعلام مبهم و کلی محدود نکرده بلکه بر اساس اصول گوناگونِ قانون اساسی خود به­‌عنوان هنجار برتر قانونی، به تعیین شئون و جزییات مرتبط با آن پرداخته است. 🔹 تصریح به مولفه‌­هایی چون «نفی هرگونه سلطه­‌جویی و سلطه‌­پذیری»، «دفاع از حقوق همه مسلمانان» و عبارت «عدم تعهد در برابر قدرت­‌های سلطه‌­گر» در اصل ۱۵۲ از گونه و نوع متمایز مسئولیت حمایت بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران حکایت می­کند. 🔹 دفاع مشروع در برابر حمله مسلحانه؛ از جمله سازوکارهای پیش‌­بینی‌­شده در منشور ملل متحد جهت سرکوب ناقضان اصل ممنوعیت توسل به زور، دفاع مشروع است. اصل مزبور به عنوان یک حق ذاتی و طبیعی هم ماهیت عرفی داشته و هم در حال حاضر از ماهیت معاهداتی برخوردار است. 🔹 کنش حمایت گرانه جمهوری اسلامی ایران بر اساس حق دفاع مشروع در طی تمامی سالیان بعد از انقلاب اسلامی، تماما مطابق ماده ۵۱ منشور ملل متحد در قبال تجاوز آشکار دولت‌های سرکش به منافع و حاکمیت کشور بوده است که ایران را به عنوان عضوی از اعضای سازمان ملل متحد واجد استفاده از حق دفاع مشروع ساخته است. 🔍ادامه را بخوانید👇 khl.ink/f/57939