🔆«وَإِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللّهِ إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ» 🔆 «و اگر از بيشتر كسانى كه در [اين سر]زمين مى‏باشند پيروى كنى تو را از راه خدا گمراه مى‏كنند آنان جز از گمان [خود] پيروى نمى‏كنند و جز به حدس و تخمين نمى‏پردازند »سوره انعام، آیه ۱۱۶ 🍃 همانطور که گفته شد آیه اشاره به یکی از عوامل ذلت دارد؛ عاملی به نام تبعیت از ظن و گمان. یکی از مصادیق این تبعیت، توهم فاعلیت انسان در انجام خیرات است. ❓از بزرگی پرسیدند که راه وصال به حق چیست؟ 🍃 گفت: راه وصال به حق این است که خلق را نبینی، زیرا نگاه به خلق تو را تاریک می‌کند.به او گفتند: مگر می‌توان خلق را ندید درحالی‌که با آنان زندگی می‌کنیم و رفت‌وآمد داریم! گفت: نه‌تنها آنان را نبینی، بلکه صدایشان را هم نشنوی.» گفتند: «چگونه چنین کاری ممکن است درحالی‌که دائما با آنان ارتباط داریم؟! گفت: 💢 «پس با آنان معامله نکن که معامله با آنان خسارت و وحشت است! هرگز به آنان اعتماد نکن که اعتماد به آنان هلاکت است. 🍃 وقتی به خلق توجه می‌کنی اگر خیری از آنان به تو برسد کار آنان نیست، بلکه ارادۀ خداست. اگر کلام درستی از آن‌ها به گوش تو می‌رسد کلام خلق نیست، که کلام خداست. اگر معامله‌ای با آنان می‌کنی معامله با خلق نیست، که معامله با خداست.با این دیدگاه لذت معامله با خداوند را در دلت احساس می‌کنی و حال خوش خواهی داشت؛ ⭕️ اما اگر تمام توجه‌ات را به خلق معطوف کنی و خلق را به خودی خود در نظر بگیری حال بدی خواهی داشت. 🔶 درحالی‌که اگر باور داشته باشی افعال صحیح خلق مربوط به خودشان نیست، بلکه مربوط به خالق و از جانب اوست حال خوشی خواهی داشت.» ✅ این نگرش باعث می‌شود اگر خیری از بندگان به انسان رسید عوض آنکه مرید خلق خدا شود، مرید خداوند شود و اگر آسیبی از جانب آنان به انسان رسید عوض آنکه با خلایق بدرفتاری کند، با خداوند معامله کند و برخورد نابجایی با خلق نداشته باشد. @khanevadeh_khoshbakht