آشکار کردن آثار مثبت و باید آثار مثبت گرفتن را در ما ببینند و احساس کنند که بزرگ‌ترهایشان خوش اخلاق‌تر، مهربان‌تر، صبورتر و فعال‌تر شده‌اند تا این آثار مثبت را نزد خود به روزه داری نسبت دهند؛ متأسفانه در فرهنگ جامعه ما برعکس رفتار می‌شود؛ مثلاً به کودکان گفته می‌شود: «بازی و سروصدا نکنید که پدر و مادرتان روزه دارند، گرسنه‌اند و خوابیده‌اند.» نباید روزه داری والدین، منع و محرومیتی برای کودکان ایجاد کند. دوگانگی را دور بینداز با بچه‌ها نباید برخورد دوگانه داشت. آن‌ها را به خاطر روزه‌داری تحت فشار قرار ندهیم و چون فرزندمان روزه گرفته است کارهای منفی او را به رخش نکشیم، مثل این که: «تو که تنبلی یا نماز نمی‌خوانی، حجابت را رعایت نمی‌کنی، دیگر چرا روزه می‌گیری؟» باید گفت: «چه خوب است که روزه گرفتی، بعد از آن که نمازت را خواندی برای من هم دعا کن». روزه داری را نفی نکنیم، بلکه بهتر است به شیوه‌ای که گفته شد، قدر روزه داری‌اش را بدانیم. در غیر این صورت، نه تنها کار اشتباهش را اصلاح نکرده ایم، بلکه مانع روزه داری‌اش هم شده‌ایم. @khanevadeherani