🔹ما ربات نیستیم آدمیم. گاهی خوشیم،گاهی ناخوش. گاهی غمگینیم، گاهی شاد. گاهی در تاریکی هستیم، گاهی در نور. گاهی مسیرمان هموار است و گاه ناهموار. آدمها برای تک تک لحظاتشان همراه می‌خواهند. هم فکر ،هم قدم ، هم نفس و هم رکاب می‌خواهند. کسی را می‌خواهند که پا به پای هم راه ناهموار را طی کنند و حال ناخوششان را به خوشی تبدیل کنند. آدمها هنگامی که در مشقت اند. تنهایی نمیتوانند آن را تحمل کنند. کسی را می‌خواهند که امیدشان، پناهشان باشند. یک زن و مرد وقتی خانواده باشند، با هم که باشند. می‌توانند تاریکی را به امید طلوع نور تحمل کنند. آن وقت است که هنگام طلوع نور، با شادمانی به مسیر سختی که آمدند نگاه می‌کنند و میگویند: بالاخره شد. 🌷خانه ی سبزآبی🌷 @khaneyesabzabi