آوایی در سکوت صدایی در سکوتِ ذهن من پیچید کلامی حکمت آمیز و صفا بخشی هزاران نکته درناگفته ها پیداست هزاران حرف بر لبها و لب خاموش نگاهم در سکوتی ناب نامیراست سلامت ، در سکوتِ حکمت آمیز است و مشق عشق را باید نویسم بر سکوت لب حکیمی ، عقل کلِ حکمت آور را میان خاموشی ها جستجو می کرد و سعدی اینچنین میگفت : دو چیز طیره عقل است دم فرو بستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی و عهدی بسته ام تا کس ، نپرسد پرسشی از من نگویم پاسخی ، تا خود ندانم راز مطلب را و من هم مُهر کردم هر دو لبها را که تا روزی بیابم هر چه حکمت بود . مشهد مقدس فریدون حاجی زاده آزاد