‏دل‌ها بسوزد برای امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام که مردم ۲۵ سال اشخاص نااهل را بر مصدر قدرت قرار دادند، آنگاه زمانی که انواع و اقسام مشکلات برای مملکت اسلامی پیش آمد؛ اشرافیت و ‎ شکل گرفت، اوضاع معیشتی مردم اسفناک شد، برای حل دریایی از بدبختی به سمت او آمدند.‏اما حتی چند ماه هم برای حل این همه مشکل به او مهلت ندادند و شروع به فتنه‌گری و فساد کردند. نتیجه این شد که آن بزرگوار در مدت کمتر از پنج سال فقط درگیر خاموش کردن فتنه‌ها بود و فرصت حل مشکلات مردم، ریشه‌کن کردن فقر، از بین بردن سرمایه‌داری و نظام طبقاتی برای ایشان بوجود نیامد.‏باید به این فکر کنیم که چرا آن حضرت در اواخر حکومتش بالای منبر اشک می‌ریخت و از فراق یاران خالص و باوفا و نبود اشخاص مؤمن و قابلی که بتواند به عنوان ‎ حکومت علوی جایگزین آنها کند، شِکوه می‌کرد. https://eitaa.com/khatevelayat