🔸ما چه چیزهایی را داریم برجسته می کنیم؟ 🔹آمدیم دادار دودور راه انداختیم که به بچه های یک دبیرستان در شهرک غرب تجاوز شده. کل داستان ۴۸ ساعت طول نکشید. چرا درباره خبری که هم زمان منتشر شد کسی حرف نزد: 🔸به ۹۰ درصد کودکان کار ایران تجاوز شده است. مهم نیست؟ مگر آدم نیستند اینها؟ 🔹فاجعه بار تر از آن، مدیر کل فرهنگ ارشاد اسلامی یزد با آن ادبیات مبتذل بازاری می گفت ما برای همه بسته هایی تدارک دیده ایم: از جمله پرستاران و کارگران و «کودکان کار» 🔸کودکان کار دارد به عنوان یک واقعیت اجتماعی یک نرم پذیرفته می شود. 🔹با سانتی مانتالیزم مبتذل یک لیگ فوتبال بگذاریم. هنرپیشه ها بروند یک سلفی بگیرند. بابا آدم با سرطان جامعه اش سلفی نمی گیرد. شما به سالکت نمی توانی علاقه بورزی. باید درمانش کنی. 🔸راهکارهای وضع موجود این نیست که برای کودکان کار لیگ بذاری. زنهامان بروند فوتبال نگاه کنند و ما ربنا گوش کنیم.. ما ول کردیم بحث های اساسی را. همه سهم رسانه شده ربنا و فوتبال دیدن زنان. خود کارگران هم دیگر رویشان نمی شود درباره حقوقشان حرف بزنند. "نادر فتوره چی" @Sorenae