🔴بخشی از پیام همیشه‌ زنده «منشور روحانیت» 🔶امام خمینی در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۶۷ در پیامی خطاب به «روحانیون سراسر کشور و مراجع بزرگوار اسلام و مدرسین گرام و طلاب عزیز حوزه‏هاى علمیه و ائمة محترم جمعه و جماعات» که با عنوان «منشور روحانیت» معروف شد، نکات بسیار مهمی را بیان کردند. 🔹ای کاش این منشور به عنوان یک متن تاریخی، سیاسی، اخلاقی و آینده‌پژوهانه در حوزه‌های علمیه تدریس می‌شد! 🔹ای کاش مدیریت محترم حوزه‌های علمیه هفته اول اسفند هر سال را در حوزه‌های علمیه به یاد تاریخ صدور این پیام الهی، کنگره‌ها و نشست‌های علمی و نقادانه‌ای پیرامون محتوای این پیام برگزار می‌کرد 🔹و ای کاش ......! 🔶به همین مناسبت بخشی از این پیام را با هم مرور کنیم: «در حوزه‏هاى علمیه هستند افرادى که علیه انقلاب و اسلام ناب محمدى فعالیت دارند. امروز عده‏اى با ژست تقدس‌مآبى چنان تیشه به ریشة دین و انقلاب و نظام مى‏زنند که گویى وظیفه‏اى غیر از این ندارند. خطر تحجرگرایان و مقدس‌نمایان احمق در حوزه‏هاى علمیه کم نیست. طلاب عزیز لحظه‏اى از فکر این مارهاى خوش خط و خال کوتاهى نکنند، اینها مروّج اسلام امریکایى‏اند و دشمن رسول اللّه‏. ... استکبار وقتى که از نابودى مطلق روحانیت و حوزه‏ها مأیوس شد، دو راه براى ضربه زدن انتخاب نمود؛ یکى راه ارعاب و زور و دیگرى راه خدعه و نفوذ در قرن معاصر. وقتى حربة ارعاب و تهدید چندان کارگر نشد، راه‌هاى نفوذ تقویت گردید. اولین و مهمترین حرکت، القاى شعار جدایى دین از سیاست است که متأسفانه این حربه در حوزه و روحانیت تا اندازه‏اى کارگر شده است تا جایى که دخالت در سیاست دون‏شأن فقیه و ورود در معرکة سیاسیون تهمت وابستگى به اجانب را به همراه مى‏آورد؛ یقیناً روحانیون مجاهد از نفوذ بیشتر زخم برداشته‏اند. گمان نکنید که تهمت وابستگى و افتراى بى‏دینى را تنها اغیار به روحانیت زده است، هرگز؛ ضربات روحانیت ناآگاه و آگاه وابسته، به مراتب کاریتر از اغیار بوده و هست. .... خون دلى که پدر پیرتان از این دستة متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختی‌هاى دیگران نخورده است. ... به زعم بعض افراد، روحانیت زمانى قابل احترام و تکریم بود که حماقت از سراپاى وجودش ببارد و الاّ عالم سیّاس و روحانى کاردان و زیرک، کاسه‏اى زیر نیم کاسه داشت. و این از مسائل رایج حوزه‏ها بود که هر کس کج راه مى‏رفت متدینتر بود. یاد گرفتن زبان خارجى، کفر و فلسفه و عرفان، گناه و شرک بشمار مى‏رفت. در مدرسة فیضیه فرزند خردسالم، مرحوم مصطفى از کوزه‏اى آب نوشید، کوزه را آب کشیدند، چرا که من فلسفه مى‏گفتم. تردیدى ندارم اگر همین روند ادامه مى‏یافت، وضع روحانیت و حوزه‏ها، وضع کلیساهاى قرون وسطى مى‏شد که خداوند بر مسلمین و روحانیت منت نهاد و کیان و مجد واقعى حوزه‏ها را حفظ نمود.» (روح الله الموسوی الخمینی، ۳/ اسفند/ ۱۳۶۷) ✅صدای مستضعفان عالم✌️ 🆔 @adalatkhane