#شهیدابراهیم‌همّت، فردے پرڪار بود و تقریبا در تمام ساعات شبانه روز، به دنبال ڪارهاے نظامے و رسیدگے به مسائل بسیجیان و رزمندگان و هم چنین تنظیم برنامه هاے آینده ڪارے بود و هیچ فرصتے براے استراحت یا اشتغال به ڪار شخصے نداشت. با این حال، زمانے ڪه صداے اذان را مے شنید، فارغ از امور دنیوے مےگشت و تنها خود بود و خدایش. هیچ گاه قبل از ذڪر گفتن، ڪارے انجام نمےداد و در هر پیشامدے، شڪرگزارے را فراموش نمےڪرد. زمانے ڪه فرزند اوّلش به دنیا آمد و به دیدن خانواده رفت، قبل از این ڪه نوزادش را بغل بگیرد، خود را به زیر زمین خانه رساند و شروع به نماز و شڪرگزارے از خداوند به خاطر هدیه این نعمت پرداخت؛ زیرا معتقد بود اول باید شڪر نعمت را به جا آورد، بعد از آن بهره مند نعمت شد. در نیمه هاے شب و در خلوت تاریڪے، با دلے شوریده و بے قرار، روح و جانش در تضرّع بود. در این لحظات، حال خوشے داشت. کاری با این دنیا نداشت؛ گاه چیزی زمزمه مےڪرد و گاهے هم ضجّه مےزد و اشڪ مےریخت. #ادامــــه‌دارد... @kheiybar