#رمان_شهیدهمت
بر اساس زندگی شهید
معلم فراری ۳
#پایان_فصل_هشتم
❤️وحشت از شیشه❤️
بيسيمچي خيلي با خود كلنجار رفته است تا بر ترسش غلبه كند؛ اما هيچ وقت
موفق نشده است☹️. يك بار دل به تاريكي بيابان سپرد تا ترس را بـراي هميشـه در
خود سركوب كند. در بيابان،
#حاج_همت را ديد كه در خلوت و تاريكي به نمـاز
ايستاده است😕. وحشت تنهايي، وحشت كمي نبود. او از
#حاج_همت گذشت و ايـن
وحشت و تنهايي را آن قدر تحمل كرد تا صبح شد😣؛ اما باز هم ترسـش نريخـت.
سرانجام تصميم گرفت موضوع را با
#حاج_همت در ميان بگذارد؛ ولي هر بار كـه
ميخواست لب باز كند، شرم و خجالت مانع از اين كار ميشد.😒
او حالا ديگر از اين وضع خسته شده است. دل را به دريا ميزند و سـؤالي را
كه ميبايست مدتها پيش ميپرسيد، حالا ميپرسد: «
#حاجي چرا من ميترسم؟ چرا
شما نميترسي؟ راستش من خيلي تلاش ميكنم كه نترسم؛ امـا بـه خـدا دسـت
خودم نيست😞. مگر آدم ميتواند جلو قلبش را بگيرد كه تندتند نزند؟ مگر ميتواند
به رنگ صورتش بگويد زرد نشو🙁؟ اصلاً من بياختيار روي زمين دراز مـيكشـم.
كنترلم دست خودم نيست...»
پيش از آنكه حرفهاي بيسيمچي تمام شود،
#حاج_همت كه گويي از مدتها قبـل
منتظر چنين فرصتي بوده است، دست ميگذارد روي شانة او و با لبخند و مهرباني☺️
ميگويد: «من هم روزي مثل تو بودم. ذهن من هم روزي پر بود از اين سؤالها؛ اما
سرانجام امام جواب همة سؤالهايم را داد.»🙂
ـ امام، جواب سؤالهاي شما را داد؟
ـ بله... امام خميني ! اوايل انقلاب بود. هنوز جنگ شروع نشده بود. با چند تـا
از جوانهاي شهرمان يك روز رفتيم جماران و گفتيم كه ميخواهيم امام را ببينـيم.😇
گفتند الان نزديك ظهر است و امام ملاقات ندارند. خيلي التماس كرديم. گفتيم؛ ازراه دور آمدهايم اما به هر ترتيب كه بود، ما را راه دادند داخل. تعدادمان هـم كـم
بود.🍃
دور تا دور امام نشسته بوديم و به نصيحتهايش گوش ميداديم كه يـك دفعـه
ضربة محكمي به پنجره خورد😱 و يكي از شيشههاي اتاق شكست. از ايـن صـداي
غير منتظره، همه از جا پريدند😇؛ بجز امام. امام در همان حال كه صحبت مـيكـرد،
آرام سرش را برگرداند و به پنجره نگاه كرد😕. هنوز صحبتهايش تمام نشده بود كـه
صداي اذان شنيده شد. بلافاصله والسلام گفت و از جا بلند شد🙂... همان جا بود كه
فهميدم همة آدمها ميترسند؛ چرا كه آن روز در حقيقت همة ما ترسيده بوديم. هم
امام ترسيده بود و هم ما. امام از دير شدن وقت نماز ميترسـيد و مـا از صـداي
شكستن شيشه😢. او از خدا ميترسيد و ما از غير خدا. همان جا بود كه فهميدم هـر
كس واقعاً از خدا بترسد، ديگر هيچ وقت از غير خدا نميترسد👌... و هـر كـس از
غير خدا بترسد، از خدا نميترسد.
بيسيمچي مشتاقانه به حرفهاي
#حاج_همت گوش ميدهد و به آن فكر ميكنـد؛
#حاج_همت موقع نماز آن چنان زانو ميزند
و آن چنان گريه ميكند كه گويي هر لحظه از ترس جان خواهد داد☹️؛ اما موقع
انفجارِ مهيبترين بمبها، خم به ابرو نميآورد!🙂✌️
#ادامه_دارد...
@kheiybar